به گزارش آبنما کار شاید تصور اینکه می شود کله پاچه را با برنج هم بار گذاشت یا گوشت کوبیده را با کشک، گوش فیل را با دوغ، اِشکنه را با تخم خربزه یا هلیم را با قیمه آماده کرد و خورد، کمی سخت باشد اما همه ی این خوراک ها که از ترکیب مواد غذایی متفاوت درست می شوند، همچنان در خیلی از شهرهای ایران پخته یا سرو می شوند و طرفداران زیادی هم دارند.

برخی از مواد اولیه غذایی از زمان های دور ارزش بسیاری داشتند و هر قشری از جامعه توانایی تهیه یا خوردن آنرا نداشته است. همین امر باعث شد تا زنان ایرانی برای صرفه جویی در مواد اولیه ای مثل گوشت یا ترکیب آن با مواد دیگر، هوشیاری به خرج دهند و طعم های جدیدی خلق کنند.

از طرفی به واسطه جنگ ها و ناآرامی هایی که ایران در طول تاریخ با آن روبه رو بوده است، مردم ما با فرهنگ، آئین زندگی و حتی پخت و پز کشورهای دیگر آشنا شده و از هم تأثیر گرفته اند.

برای مثال گفته می شود پیدایش «شُله» – خوراکی که در خراسان رضوی پخته می شود – به زمان حمله مغول ها به ایران برمی گردد. این غذا در مشهد به اسم «شُله مشهدی» شناخته شده و از خانواده آش ها است. مواد اصلی آن گوشت، حبوبات مثل لوبیا چیتی، ماش، نخود، بلغور، لوبیا قرمز و ادویهٔ فراوان است که می توان برای خوشمزه و مقوی تر شدن این غذا، مقداری مغز قلم گاو به آن اضافه کرد. روی این غذا را با قیمه لپه تزئین می کنند.
شُله مشهدی