به گزارش آبنما کار عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری از وجود هفت هزار کتیبه به زبان فارسی در هند اطلاع داد که نسبت به آنها بی توجهی می شود.
به ایسنا، مرتضی رضوانفر – عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری – در نشست تخصصی و نمایشگاه «میراث هنری ایران و قفقاز؛ با تاکید بر کتیبه ها و تزیینات معماری» به بیان گوشه ای از این پروژه میدانی که در چند سال قبل در کشورهای چین، تانزانیا، کنیا، ترکیه، جمهوری آذربایجان، هندوستان، ارمنستان و قفقازِ روسیه، توسط او انجام شده پرداخت.
او با اشاره به اینکه پروژه میراث مشترک ایرانِ فرهنگی از پنج سال قبل شروع شده، اضافه کرد: این پروژه از جایی شکل گرفت که وزارت امور خارجه اعلام نمود در برخی از کشورها مانند ازبکستان، ترکمنستان و ارمنستان کتیبه های فارسی زبان را به بهانه های گوناگون از جای اصلی شان برمی دارند یا کتیبه هایی به زبان های دیگر را جایگزین آنها می کنند.
این عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، با اشاره به وجود هفت هزار کتیبه به زبان فارسی در هند و بی توجهی به آنها اظهار داشت: تحقیقات صورت گرفته در چارچوب این پروژه میدانی بسیار خاص بود و برای رسیدن به این هدف بزرگ، احتیاج به کمکِرایزن های فرهنگی ایران در کشورهای مختلف و بعضی سفارت خانه ها وجود دارد.
وی در ادامه با عرضه تصاویری از کتیبه ها و بنانوشته های بررسی شده به اهمیت زبان فارسی در جهان اشاره نمود و اظهار داشت: عثمانی ها زبان فارسی را به اروپای شرقی برده اند بگونه ای که این منطقه مملو از کتیبه هایی به زبان فارسی است گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، چون زبان فارسی زبان میانجی آن دوره بوده و سند این ادعا، نامه ای است که در موزه واتیکان وجود دارد.
رضوانفر همینطور درباره اهمیت و جایگاه شعر و زبان فارسی با اشاره به تصاویر کتیبه ها اظهار داشت: عثمانی و صفویه دو دشمن بودند، اما نکته جالب این است که هر دوی آنها از یک کتیبه و یک شعر به زبان فارسی برای سردر دربار خود بهره برده اندکه این امر نشان دهنده جایگاه والای زبان فارسی بعنوان زبانی جهانی فارغ از سیاست و حکومت و جنگ است.
همینطور نمایشگاه تصاویر آثار و کتیبه های فارسی زبان قفقاز راه اندازی شد که آن حاصل یک پروژه پژوهشیِ فراملی ـ منطقه ای است، میراث مشترک ایران و قفقاز با تاکید بر کتیبه ها و تزیینات معماری از زبان تصاویر به نمایش در آمده است.
این روایت تصویری، برآمده از پروژه ای جامع و طولانی مدت است که مرتضی رضوانفر آنرا از پنج سال پیش آغاز کرده، در این پروژه که همچنان هم ادامه دارد، به ردپای میراث های مشترک ایران و جهان ــ از شرق چین تا قلب آفریقا ــ در معماری، تزیینات معماری و کتیبه نگاری ها پرداخته شده است.