به گزارش آبنما کار یک عضو شورای شهر تهران می گوید: کشورهای دیگر شاعران ما را به سرقت می برند تا جایگاهی برای خود به دست بیاوند، اما ما این ها را داریم و به آنها بی توجه هستیم.
به گزارش آبنما کار به نقل از ایسنا، به مناسب روز «شعر و ادب فارسی» با حضور دو عضو شورای شهر تهران و شهردار منطقه یک از «خانه نیما یوشیج»، «خانه موزه سیمین و جلال» و «خانه شاعران» بازدیدی انجام شد.
بازدید از خانه نیما یوشیج در درازشیب شروع می شود. بارها خبرهایی از وضعیت اسف بار و تخریب بخش هایی از این خانه و تبدیل آن به زباله دانی انتشار یافته است. خانه نسبت به آخرین تصاویری که از آن انتشار یافته وضعیت بهتری دارد. شاید به خاطر بازدید امروز، رفت و روب شده و دیگر زباله دانی نیست، شده خانه متروکی که تمیز شده، اما همچنان شیشه ها شکسته و سقف بخشی از خانه فروریخته است. خانه ای که به نظر نمی رسد در زمانی کمی دورتر شاعر معاصر ما که بسیاری از شاعران وام دار او هستند در آن می زیسته و شعر می گفته است.

به گفته سیدحمید موسوی – شهردار منطقه یک -، این خانه که ۵۵۸ مترمربع است، اردیبهشت ماه به مبلغ ۱۳ و نیم میلیارد تومان خریداری شده و آنها امیدوارند بدون تغییر در معماری این خانه، آنرا مرمت و برای سال آینده آماده اش کنند. اما با عنایت به وضعیت تخریب این خانه، به نظر می آید این فرایند طولانی تر باشد و آماده شدن آن برای سال آینده بعید است.

سپس از خانه موزه «جلال و سیمین» که در نزدیکی خانه نیما قرار دارد و از اردیبهشت ماه سال ۹۷ آماده بازدید عموم است، بازدید کردیم. این خانه هم در تملک سازمان زیباسازی شهر تهران است و همه روزه به جز شنبه ها پذیرای بازدید عموم است.
بعد از این بازدید به خانه شاعران رفتیم. در این بازدید سهیل محمودی، عضو خانه شاعران با گرامی داشت روز «شعر و ادب فارسی» اظهار نمود: نام گذاری این روز مورد توافق همه شاعران نیست، اما بزرگی شهریار مورد توافق همه شاعران است؛ شهریار از نامهای باشکوه شعر و ادب فارسی است.
این شاعر در ادامه اظهار داشت: شهریار در روزگار ما و بخصوص پس از مشروطیت جزء استثناها است. شعرهای او پراکندگی و گستردگی زیادی دارد و در دورافتاده ترین روستاها هم شعرش شنیده می شود. این خصوصیت شعرهای شهریار شاید در صد سال گذشته استثنایی باشد. یکی دیگر از خصوصیت های شعر شهریار این است که شعرهایش در فرهنگ و زیست مردم ریشه دارد.
او با خواندن دو شعر از شهریار، به استفاده این شاعر از «لهجه تهرانی» اشاره نمود و اظهار داشت: شاید یکی از افتخارات شاعر این است که شعرهایش بین مردم برود. لحنی که شهریار استفاده می نماید، لحن فرهنگ مردم است.

فاطمه راکعی – مدیرعامل انجمن شاعران – هم در این دیدار اظهار داشت: نام گذاری روزی به نام «روز شعر و ادب فارسی» توقعاتی را بوجود می آورد و ما انتظار ارتقا و تحولاتی برای جامعه شعر و ادبیات ایران داریم، اما چنین اتفاقی نیفتاده است. کدام یک از پژوهشگاه ها و یا دانشگاه ها درباره شهریار از ما پیشی گرفته اند؟ برای ثبت بین المللی این روز چه کارهایی انجام شده است؟ شعرهای شهریار چه شعرهای فارسی و چه ترکی اش آمیخته با مسائل روزمره زندگی مردم است. در شعرهای ترکی شهریار مسائل فولکلور به قدری است که کسانی که با زبان ترکی آشنایی دارند از آن لذت می برند. اما به شعرهای او توجه نشده است.
حسن خلیل آبادی – عضو شورای شهر تهران – هم در این بازدید اظهار داشت: ما به صورت نمادین به این جا آمده و این روز را تبریک می گوییم. شعر بندی از شناسنامه و هویت ما ایرانیان است. شعرهای شهریار را شنیده بودم و حالا که دقت می کنم می بینم چقدر شبیه حافظ است و می توان گفت، شهریار حافظ زمانه خودش است.
او با اشاره به بازدید از «خانه نیما» بیان کرد: ما متأسفانه قدرشناس نیستیم. خانه نیما را تخریب می کردند و با هماهنگی هایی که شورا انجام داد موفق به خرید خانه شدند. در کشور ما عمر فرهنگی و ادبی بسیار زیاد است اما به آن حد به این مورد اهمیت نمی دهیم. کشورهای دیگر شاعران ما را به سرقت می برند تا جایگاهی برای خود به دست بیاوند، اما ما این ها را داریم و به آنها بی توجه هستیم. به زنده ها که اهمیت نمی دهیم و مرده ها هم مغفول واقع شده اند، این گنجینه ها را به نسل جدید انتقال نمی دهیم و پس از تهاجم فرهنگی می گوییم. درس ادبیات در مدارس مظلوم ترین درس هاست.