آبنما کار: پژوهشگران انگلستانی ثابت کردند، بقایای انسان هایی که تصور می شد به دوره رومی تعلق دارند، بسیار قدیمی تر از آنچه که پیش تر تصور می شد هستند و درحقیقت به اواسط عصر حجر باز می گردند.
به گزارش آبنما کار به نقل از ایسنا و به نقل از انشنت اوریجینز، این استخوان ها که به دوران میان سنگی باز می گردند به هفت فرد مختلف از گروه های سنی مختلف تعلق دارند. این استخوان ها برای نخستین بار در دهه ۶۰ میلادی و در یک غار در نزدیکی «بریج واتر» کشف شدند.
این استخوان ها برای مدت طولانی در دو جعبه مقوایی نگهداری می شدند و به نظر نمی رسد قبل از آن که باردیگر در مرکز میراث «سامرست» باردیگر کشف شوند، هیچ گونه تحقیق وبررسی روی آنها صورت گرفته باشد. گمان می رود این استخوان ها قبل از آن که مفقود شوند بین برخی از موزه ها جا به جا شده باشند. این استخوان ها، بنا به دلایلی همراه با دیگر آثاری که از غار کشف شدند در اسناد موزه ها به ثبت نرسیدند.
پژوهشگران از روش تاریخ گذاری رادیوکربن برای تعیین قدمت این استخوان ها استفاده کردند و نتیجه تحقیقات آنها نشان داد، استخوان هایی که پیش تر تصور می شد به دوره رومی تعلق دارند در حقیقت ۹۰۰۰ سال قدمت دارند؛ این یعنی بقایای این افراد به دوران میان سنگی یا اواسط عصر سنگ متعلق می باشد.
انسان های دوره میان سنگی، ابزارهای سنگی تیز را گسترش دادند و بعدها از ابزارهایی به شکل تبر استفاده کردند. شواهد از آن حکایت می کند که مردمان دوره میان سنگی از برنامه مهاجرت های فصلی پیروری می کردند و در جوامع کوچک حدودا ۴۰ نفری زندگی می کردند.
کشف بقایای انسان های دوران میان سنگی اتفاق نادری شمرده می شود. اهمیت این اکتشاف را با کشف «مرد چدار» – قدیمی ترین اسکلت کامل یک انسان در بریتانیا – می توان برابر دانست.

منبع: آبنما کار