به گزارش آبنما کار با به انتها رسیدن فصل نخست کاوش در غار- پناهگاه صخره ای «سُرهه» در شهرستان ساوجبلاغ، استان البرز، فعالیت های مربوط به مطالعات دست افزار های سنگی و انجام آزمایش های سن سنجی مطلق در این محوطه شروع شد.
به گزارش آبنما کار به نقل از ایسنا، الهام قصیدیان – سرپرست هیئت دیرینه شناسی محوطه ی تاریخی «سُرهه» – با بیان این که در جهت «پروژه ردیابی مسیر مهاجرت انسان نئاندرتال از شمال غرب به سمت جنوب و شرق» فصل نخست کاوش در غار- پناه گاه صخره ای سُرهه، در شهرستان ساوجبلاغ، استان البرز با مجوز پژوهشگاه به انجام رسید، اظهار داشت: کاوش فصل نخست در غار- پناهگاه شماره یک این مجموعه به کشف نهشته های باستانی از دوران تاریخی و پارینه سنگی همراه با دست افزارهای شاخص صنعت لوالوای پارینه سنگی میانی منجر گردید.
او با اشاره به اینکه نهشته های ابتدایی در این مکان که همراه با سفال های دوره های تاریخی بود به صورت متوسط ۵۰ سانتیمتر قطر دارد، اضافه کرد: بعد از لایه تاریخی، نهشته های از جنس واریزه های دیواره غار و فاقد مواد باستانی با عمق ۸۰ سانتی متر به دست آمد.
این دیرینه شناس با اشاره به اولین نهشته های پارینه سنگی که درست در زیر لایه طبیعی نمودار شده است، از خصوصیت های لایه های پارینه سنگی را قرارگیری آن در بین دو نهشته طبیعی با واریزه سنگی دانست که آنرا از هرگونه مخلوط شدن با دوره های دیگر خصوصاً تاریخی مصون داشته است.

او دیگر خصوصیت مهم استقراری دوره پارینه سنگی میانی را وجود رسوبات سوخته به همراه خاکستر و استخوان های گیاه خوارانِ سوخته دانست و اضافه کرد: این خصوصیت نشان از برگزاری آتش فعالیت های مربوط به تغذیه در این مکان دارد. جنس دست افزارهای سنگی این پناهگاه از سنگ های محلی شامل سنگ «توف» با رنگ ها و کیفیت های گوناگون است.
قصیدیان با تاکید بر این که بعد از آخر کاوش در این مکان فعالیت های مربوط به مطالعات دست افزار های سنگی و انجام آزمایش های سن سنجی مطلق در این مکان آغاز شد، اظهار داشت: برپایه مشاهدات ابتدایی مواد فرهنگی، استقرار پارینه سنگی را به زمانی بین ۵۰ تا ۱۰۰ هزار سال تخمین می زند.
سامان حیدری گوران – دیرینه شناس مجموعه غار و پناهگاه صخره ای «باوه یوان» – در بخش مرکزی استان کرمانشاه و دانش آموخته دانشگاه توبینگن آلمان هم اظهار داشت: وجود مجموعه غار-پناهگاه صخره ای سرهه در ارتفاع ۱۹۰۰ متری از سطح دریا و قرارگیری آن در یک منطقه صعب العبور که دارای تمرکز بالایی از دست افزارسنگی و استخوان است، می تواند بعنوان یک ایستگاه تخصصی شکار تابستانی حیوانات گیاه خوار به خصوصی بوده باشد.