به گزارش آبنما کار چندی قبل مرضیه خالقی نمایشگاه چیدمانی را برگزار کرد که محور اصلی آن طراحی جامه ای با حجم بناهای قدیمی ایرانی بود. او اظهار داشت که این لباس را با عنایت به معماری بازارهای قدیمی بم طراحی نموده و درواقع آنرا بعنوان پوششی برای انسان به وجود آورده است. این هنرمند که برای نخستین بار نمایشگاه انفرادی خویش را در اواخر مهر ماه برگزار کرد، از دشواری های برگزاری این نمایشگاه و راهکارهای پیشنهادی برای حل مشکل برگزاری نمایشگاه برای جوان ترها سخن گفت.
مرضیه خالقی ـ معمار ـ در گفتگو با ایسنا، در ابتدا از اجاره بهای گالری ها برای برگزاری نمایشگاه و مشکلاتی که این امر پیش روی هنرمندان جوان می گذارد، صحبت کرد.
او توضیح داد: برای پیدا کردن گالری مناسب جهت برگزاری نمایشگاه اخیرم که «مَمَرآمود» نام داشت، با مشکلاتی مواجه شدم؛ چونکه گالری های مشهورتر اجاره بالایی طلب می کنند. ولی در نهایت توانستم با کمک یکی از دوستانم در گالری مژده نمایشگاهم را برگزار کنم.
این هنرمند می گوید که چندین سال است مجموعه های هنری دارد ولی همیشه به علت مشکلات مالی یا پیدا کردن محل مناسب عرضه کار، نمایشگاهی برگزار نکرده بود.
او با اشاره به اینکه آثار هنری باید به هنر و فرهنگ یک کشور مربوط باشد، بیان کرد: به نظر می آید هنر کشور دست افراد خاصی می چرخد که برگزاری نمایشگاه افرادی که کمتر معروف هستند را با مشکل مواجه می کنند. شاید باورتان نشود برخی از نمایشگاه ها به من می گفتند که باید یک سری روابط و افراد را بشناسم تا بتوانم وارد عرصه هنر شوم ولی این اصلا چیز خوبی نیست؛ چون هنر چیزی نیست که بخواهد مختص به عده ای خاص باشد و آنها بخواهند چرخه گردان آنرا در دست بگیرند و ورود دیگران را به سلیقه خود ممکن کنند. زمانی که گالری ها تنها به بحث مالی توجه نمایند، مدام افرادی تکراری دیده می شوند.

خالقی اظهار داشت که پیشتر شنیده است، بعضی از منتقدان مبالغ خیلی بالایی می گیرند تا یک سری آثار هنری و هنرمندان را نقد کنند و حتی گاهی از این راه می خواهند سبب دیده شدن افرادی خاص شوند.
این معمار با انتقاد از مافیای هنر بیان کرد که «درست نیست مثلا کیوریتورها افراد خاصی باشند و فضا به دیگران داده نشود؛ چون در چنین حالتی تنها کار آنها ملاک است و مشخص نیست که آیا کار خویش را درست انجام می دهند یا نه؟ همینطور درباره هنرمندان هم این امر صدق می کند و نباید تنها عده محدودی از هنرمندان را دید؛ چونکه شاید کسانی که بعنوان هنرمند فعالیت می نمایند واقعا هنرمند نباشند.»
او خاطرنشان کرد: زمانی که برخی گالری ها شکل مادی پیدا می کنند، در حق هنر و هنرمند اجحاف می شود. بهترین راه این است که دولت پشتیبانی هایی داشته باشد و جاهایی را برای عرضه کارهای هنرمندانی که شاید از لحاظ مالی قوی نباشند ولی از لحاظ هنری و مادی قوی هستند، در نظر بگیرد. البته رسانه ها هم خیلی می توانند تأثیرگذار باشند و بهتر می شود اگر در معرفی هنرمندان و کارشان کمک کنند؛ چون خبررسانی آنها مهم و مستند است.
این هنرمند در بخش پایانی صحبت های خود درباره ایده و محتوای اصلی نمایشگاه اخیر خود اظهار داشت: ایده این نمایشگاه را از معماری بناهای ایرانی گرفتم. کار اصلی عرضه شده، لباسی بود که آنرا باتوجه به بازارهای قدیم بم که بعد از زلزله ویران شده بود، بر تن خودم طراحی کردم. در نهایت تصمیم گرفتم این لباس و کارهای در رابطه با آنرا که طراحی کردم، در جایی نشان دهم.
وی در توضیحات بیشتر درباره این نمایشگاه و آثار آن اظهار داشت: درواقع ساختار، حجم و قالب معماری بناهای قدیم را به پوششی برای انسان تبدیل کردم. صرفا از نقش های ایرانی روی پارچه استفاده نکردم بلکه از فرم و حجم بهره بردم و آنرا به یک تن پوش تبدیل کردم.

مرضیه خالقی