به گزارش آبنما کار انگار عقربه های ساعت، سال هاست پشت پنجره جاخوش کرده اند. خانه ای با سقف شیروانی تا همین چند هفته قبل پرده های سفیدش هر بامداد جمع می شدند تا گرمای آفتاب را به جان بخرند، اما حالا همان پنجره منتظر تیزی چنگک لودرهاست…
به گزارش آبنما کار به نقل از ایسنا، کارشناسان میراث فرهنگی می گویند «۲۵ سال پیش باید ثابت می کردیم که تهران تاریخی است. باید مردم و مخاطبان مان را آگاه می کردیم از ارزش هایی که در شهر گم شده اند» حرفی که گویی به مرور در حال ثابت شدن برای متولیان تاریخی است. متولیانی که از یک سو مسیرشان از قانونی می گذرد که دست کم از حدود یک دهه قبل تا امروز قانون گذاران به خلاءهای زیادی در آن اشاره کرده اند و از طرف دیگر هنوز آن طور که باید دنبال ارزش های تاریخی شهر تحت مدیریت شان نبوده اند و چه با امضای همان ها قسمتی از تاریخ شهر زیر پای لودرها خرد شده اند.
و حالا به خاطر همین خلاءهاست که دستگاه قضا می تواند با استناد به شاید ساده ترین بحث ها یعنی ثبت ملی بودن یا نبودن یک خانه ی تاریخی از یک سو و رضایت مالک از طرف دیگر و حتی قدمت بنا بر طبق قانون ۱۳۰۹ حکم خروج از ثبت آثار ملی برای یک بنای تاریخی و باارزش را صادر کند، حتی اگر جزو ارزشمندترین بناهای تاریخی دوره ی نسبتا معاصر در نقطه ای خاص باشد.
مرثیه فضای مجازی برای خانه تاریخی خیابان سنایی