آبنما کار: سال ها قبل به خاطر عبور ریل راه آهن از عرصه اش، داغِ ثبت جهانی را به دل اش گذاشتند و حالا در خلوتی کرونا برای زمینِ کشاورزی در عرصه و حریم اش با مته ی سنگین به دل زمین ضربه می زنند، شاید آبِ باقی مانده از سفره های زیرزمینی «نقش رستم» را هم بخشکانند و با خیال راحت نشست ها زمین، کعبه زرتشت را به دو نیم کند.
به گزارش آبنما کار به نقل از ایسنا، از یک سو در بوق و کرنا می نماییم که مقرر است «نقش رستم» را همراه با «نقش رجب» به پرونده ی جهانی شده ی تخت جمشید الحاق نماییم و از طرف دیگر مجوز پشت مجوز از دستگاه های رسمی و خصوصی است که برای منفعت طلبی ها تیشه به ریشه ی نقش رستم می زنند.
پاییز سال ۱۳۹۵ با طرح مسیر جدیدی برای عبور راه آهن از مقابل نقش رستم و حریم درجه یک تخت جمشید (پارسه) ارائه شد که بر طبق آن، فاصله ی راه آهن به حدود ۹۰۰ متری نقش رستم برسد، هر چند با دردسرهای فراوان و تعیین حریم برای نقش رستم، مسیری دورتر از آن فاصله ی تصویب شده کارها را به سرانجام رساند اما داستان نقش رستم به همان جا ختم نشد.
هر چند انتشار خبرهایی از حذف تیرهای برق از مقابل نقش رستم در سال ۱۳۹۲ قدری امیدها را به حفاظت از این محوطه ی باارزش بیشتر کرد، اما فعالیت ادامه دار شرکت گاز حتی پس از کشف سازه ای جدید در۲۳ بهمن همان سال در حریم درجه ی یک نقش رستم و عبور تدریجی ماشین های سنگین شرکت گاز از نزدیک ترین نقطه ی این محوطه ی تاریخی برای اجرای طرح ملیِ انتقال گاز از جنوب به شمال کشور باز هم ناامیدی را بیشتر کرد.
اگر از تهدیدهای دیگر مانند ساخت کارخانه های مختلف و کندوی سیلوی گندم در حریم محوطه میراث جهانی تخت جمشید و نقش رستم بتوان راحت تر گذشت اما فرونشست زمین در اطراف نقش رستم و تخت جمشید به سبب خشکسالی ها در طول حدود چهار سال قبل تا امروز و ترک هایی که به کعبه ی زرتشت هم راه پیدا کردند، دلیلی بر اخطارهایی است که نمی گذارد پرونده ی الحاقی به یونسکو برسد.
و حالا در کنار آن همه آگهی در خصوص فرونشست زمین در این محوطه ها، باز هم کشاورزان درست مانند قدم هایی که در نزدیکی تخت جمشید برای کشیدن آب از زمین برداشتند، این دفعه سراغ نقش رستم رفته اند.

بدون هیچ مانعی با مته به جان زمینِ نقش رستم افتاده اند
نخستین آگهی را محمد درویش – یکی از فعالان محیط زیست – در صفحه شخصی خود منتشر کرد، در شرایط تعطیلی ها برای کرونا، آنها وقت گیر آورده اند. پس از آن دو نفر از فعالان میراثی استان فارس جهت بررسی وضعیت سراغ این محوطه رفته اند.
اسماعیل کهنسال – دانش آموخته تاریخ در مقطع کارشناسی ارشد – در گفت و گو با ایسنا، توضیح می دهد: متوجه شدیم در فضایی خارج از فنسِ میراث فرهنگی متعلق به نقش رستم و در حدود ۲۰۰ متری این محوطه ی تاریخی که زمین های کشاورزی قرار دارند ماشینی مستقر است که در حال حفر زمین برای ایجاد چاه آب است.
او با اشاره به صحبتی که با افراد در حال کار با مته ی سنگین در این محوطه داشته، می گوید: کارگران در حال کار که از صحبت هایشان به نظر می رسید مجوز وزارت نیرو را دارند، گفتند حدود یک هفته است که مشغول حفر زمین هستند و تا یکی دو روز دیگر کارشان در این منطقه تمام می شود.
این فعال میراث فرهنگی استان فارس، به وضعیت تعطیلی کشور برای قطع زنجیره ی انتقال ویروس کرونا اشاره می کند و می گوید: در این شرایط و در محوطه ای که به سبب این نزدیکی با محوطه ی تاریخی نقش رستم اصلا اجازه حفاری ندارند، آن افراد حدود یک هفته است که در دل زمین حفاری می کنند و هیچ کس مانعی برای آنها ایجاد نکرده است.
کهنسال ادامه می دهد: باتوجه به صحبت هایی که پیمانکار و کارگر در حال کار مطرح می کردند بنظر می رسد آنها مجوز خودرا از وزارت نیرو گرفته اند، اما باز هم طبق شرایط برای تایید مجوز باید از میراث فرهنگی استعلام گرفته باشند، ولی هنوز معین نمی باشد بر چه اساسی این افراد در این محوطه مبادرت به حفر زمین کرده اند؟

هنوز باستان شناسان این بخش از نقش رستم را مطالعه نکرده اند
کامران فلاحی – عتیقه شناس و فعال میراث فرهنگی استان فارس – نیز در گفت و گو با ایسنا می گوید: در کمال ناباوری در نزدیک ترین فاصله با نقش رستم که در خوشبینانه ترین حالت ۲۰۰ متر با این محوطه فاصله دارد، یعنی در نزدیک ترین نقطه به آرامگاه داریوش است، دستگاهی در حال حفر زمین است تا آب برای زمین های کشاورزان تامین کند.
او با اشاره به کارهای میراث فرهنگی که برای الحاق پرونده ثبت جهانی نقش رستم و نقش رجب به پرونده ی جهانی تخت جمشید انجام داده، ادامه می دهد: بنظر می رسد هر بار با منافع شخصی افراد، داستان ثبت جهانی این محوطه ی باارزش به عقب می افتد. برمبنای نامه ای که در دست داشتند اعلام نموده بودند با خشک شدن چاه آب قبلی، اجازه ی حفر چاه جدید را گرفته اند، آن هم در محوطه ای که نه فقط هنوز توسط باستان شناسان حفاری بررسی نشده، بلکه در هر قدم آن ممکنست یافته ای تاریخی بیرون بیاید، اما این سهل انگاری ها به راحتی می توانند نشانه های تاریخی زیادی را از بین ببرند.
وی با بیان این که حفاران چاه، از زیر مجموعه ی شرکتی بودند که پیمانکار وزارت نیرو است، می افزاید: خودشان توضیح دادند که یک هفته است در حال کار هستند و به محض رسیدن به آب، دست از حفاری می کشند.
فلاحی به مته ای که افراد حفار برای ایجاد چاه استفاده می کردند اشاره می کند و می گوید: معمولا در دشت که بافت زمین نرم تر است از مته های سبک و نرم تر استفاده می شود، اما هر قدر به طرف کوه نزدیک می شویم، چون بافت زمین سخت تر است باید از مته هایی که ضربه های سنگین تری به زمین می زنند، بهره برد و در شرایط کنونی نیز در این محوطه از نقش رستم از مته ی سنگین استفاده می شود. در واقع هر ضربه ای که به زمین وارد میکند می تواند روی آثار و نهشته های قرار گرفته در دل زمین اثر بیشتری بگذارد، درست مانند لطمه هایی که در زمان کشیدنِ ریل راه آهن در عرصه ی نقش رستم به این محوطه وارد کردند.

مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی کند.
فایل آنرا از اینجا دانلود کنید: video/mp4

منبع: آبنما کار