آبنما کار: کتایون مقدم معتقد می باشد، زنان نقاش ایرانی باید در عرصه های نمایشگاهی و مارکت های بین المللی حضور جدی تری داشته باشند و این مساله از اهداف کتاب نقاشان زن ایران است.

به گزارش آبنما کار به نقل از روابط عمومی مؤسسه فرهنگی هنری بات، کتایون مقدم عضو گروه کارشناسان کتاب «نقاشان زن ایران» درباره ایده شکل گیری و هدف از چاپ این کتاب اظهار داشت: بطور قطع هر متن و کتاب تحقیقی، نقش مثبتی خواهد داشت، برای اینکه شروع تحقیق های بعدی خواهد شد و پشتوانه ای برای کتاب ها و حرکت های بعدی می شود. هر نوشته مکتوبی و هر تحقیقی به کشف تاریخ و سند برای هنرهای دیده نشده یا کمتر دیده شده، می شود. از همین رو مکتوب شدن کارهای هنری زنان که در طول تاریخ هم کمتر دیده شده اند برای آیندگان مفید خواهد بود. از جانب دیگر می تواند مرجعی برای شناخت و معرفی هنرمندان نقاش زن و آثارشان به مخاطبان خارجی باشد.
وی در ادامه اشاره کرد: رویدادهای زیادی در طول سال و در عرصه های بین المللی برگزار می گردد که اتفاقاً در آنها هنرمندان ایرانی خوش می درخشند. اما سهم هنرمندان زن ایرانی در این رقابت ها کم است؛ جز تعداد اندکی که آنها هم هنرمندانی هستند که خودشان در خارج از کشور زندگی می کنند.
این هنرمند نقاش که مشغول تحصیل در رشته هنرهای بصری دانشگاه یو ام مالزی در مقطع دکترا است، اضافه کرد: هنرمندان زن ایرانی تنها با تلاش خودشان به صورت پراکنده در عرصه های بین المللی فعالیت داشته اند و این کافی نیست. زنان هنرمند باید با حمایت بیشتر، به صورت مداوم و پیوسته در نمایشگاه های بزرگ تر و جدی تر در سطح بین المللی حضور داشته باشند تا معرفی شوند و وارد مارکت های بین المللی شوند.
عضو گروه کارشناسان هنری کتاب «نقاشان زن ایران» توضیح داد: در تمام جوامع بشری هنر زنان همیشه نادیده گرفته شده و تنها هنرهای کاربردی و صنایع دستی آنها دیده شده است، آن هم نه به سبب وجه هنری آن بلکه به سبب استفاده روزمره که در نهایت یک امر طبیعی و یک وظیفه زنانه بوده و هنر انگاشته نمی شد.
وی اضافه کرد: هنرهایی مثل نقاشی، معماری و مجسمه سازی در طول تاریخ در انحصار مردان بود و وقتی که کتاب تاریخ هنر نوشته می شد فقط به هنر مردان و نقش آنان می پرداخت. مثلاً کتاب “هلن گاردنر” با وجود اینکه نویسنده اش یک زن است اما کاملاً نگاهی مردسالارانه دارد و نقش هنرمندان زن کاملاً نادیده گرفته شده است. در سال ۱۹۷۱ “لیندا ناکلین” مقاله ای نوشت و سوالی را مطرح نمود، اینکه: چرا هیچ زن مهمی در تاریخ هنر وجود نداشته است؟ سوالی که منجر به حرکت ها و تحقیقات زیادی در زمینه هنر زنان شد.
مقدم ضمن اشاره به هنر زنان در کشور نیز اظهار داشت: در ایران هم هنر زنان از این قاعده مستثنی نبوده و دستخوش نگاه مردسالارانه حاکم بر جامعه شده است. باورهای فرهنگی، مذهبی و تاریخی همه موجب شدند که نگاه مردسالارانه حاکم باشد و زنان در ضمن تاریخ جز از صنایع دستی و هنرهای خانگی در جای دیگر دیده نشده اند بعنوان مثال درآثار نگارگری و خطاطی ایران، اسم هیچ زنی در امضای اثر به چشم نمی خورد. اما در دوران معاصر اوضاع کمی بهتر شده است و ما رفته رفته اسم هنرمندان زن را در حیطه های هنرهای تجسمی می بینیم ولی بازهم هر جا صحبت از کارهای اساسی وجدی تر می شود باز نگاه مردانه و زنانه حاکم می شود.
این هنرمند در آخر اظهار داشت: از همین منظر است که فکر می کنم کتاب «نقاشان زن ایران» می تواند، نقش مثبتی داشته باشد و شروع تحقیق های بعدی و پشتوانه ای برای کتاب ها و جریان هایی در هنر زنان ایران شود.

منبع: abnamakar.ir