شهره شهر آمد

آبنما کار: کتاب «شهره شهر»، خاطرات حسین ادیبیان ـ تورگردان خراسان بزرگ ـ به بازار نشر آمد.
به گزارش آبنما کار به نقل از ایسنا، «شهره شهر» را رضا سلمیان نوری تهیه کرده و کتاب در ۱۶۴ صفحه با چهار فصلِ خاطرات، نکوداشت، ارج نامه و تصاویر هم راه است.
در فصل خاطرات که اصلی ترین بخش این کتاب است با بهره گیری از روش مصاحبه، اطلاعات قابل توجهی از گردشگری و تاریخ خراسان حدفاصل دهه های ۳۰ تا ۷۰ از زبان حسین ادیبیان ارائه شده است. ناگفته هایی از استاد محمدتقی شریعتی، امام موسی صدر، حاج مهدی شجریان، اولین کارهای گردشگری در خراسان و اولین تورهای خارج کشور بعد از انقلاب همچون مطالب این بخش است.
فصل دوم «شهره شهر» به آن چه در آیین نکوداشت حسین ادیبیان در آذرماه رخ داد، اختصاص دارد و در فصل سوم با عنوان ارج نامه علاوه بر خانواده، بعضی از دوستان حسین ادیبیان همچون استاد محمدرضا راشد محصل و دکتر احسان شریعتی به اظهار نظر درباره او پرداخته اند. فصل پایانی این کتاب به تصاویری اختصاص دارد که بعضی از آنها منحصر به فرد بوده و جنبه تاریخی دارد.
در مقدمه این کتاب آمده است: «حسین ادیبیان را پدر تورگردانی و گردشگری خراسان می دانند. او بیش از نیم قرن است در حوزه گردشگری فعالیت می کند و در طول این مدت نه فقط شاگردان بسیاری را پرورش داده که حالا هرکدام از آنها در حرفه خود سرآمد و شاخص هستند. ادیبیان خیلی از راه های نرفته را برای اولین بار تجربه کرده است و دیگران در امتداد گام های گذاشته شده توسط وی در این راه ها گام برداشته اند. برگزاری تورهای درون شهری و همین طور تورهای ایرانگردی خاصه تورهای ویژه شمال کشور و همین طور تورهای ویژه سفر به همسایگان شمالی برای اولین بار، همچون راه هایی است که استاد حسین ادیبیان آنرا آغاز نموده و دیگران هرچه کرده اند گام گذاشتن در جا پای ایشان بوده است.
البته استاد ادیبیان همچون اغلب بزرگمردان دیگر، فردی چندبعدی است و علاوه بر کارهای بسیار ویژه در حوزه گردشگری، اقدامات بهادار ای در بعضی حوزه ها انجام داده که کمتر کسی از آنها باخبر است. او یکی از فعالان حوزه «کمک درست و بابرنامه به نیازمندان» و همین طور از مفسران قرآن کریم است.»
کتاب شهره شهر که اولین تلاش انجمن توسعه گردشگری چهارباغ خراسان در حوزه ثبت تاریخ صنعت گردشگری این خطه از کشور است، توسط الهام پارسایی ویراستاری شده و انتشارات محقق آنرا منتشر نموده است.

منبع: