آبنما کار: معاون فرهنگی و هنرهای شهری سازمان زیباسازی تهران اعتقاد دارد اثر هنری که بیانی فراگیر داشته باشد همه جای دنیا قابل فهم است و می تواند خویش را در عرصه بین المللی هم به معرض نمایش بگذارد.

به گزارش آبنما کار به نقل از روابط عمومی مسابقه عکس «برگ ریزان تهران»، شاپور دیوسالار معاون فرهنگی و هنرهای شهری سازمان زیباسازی شهر تهران و عضو شورای سیاست گذاری مسابقه عکس «برگ ریزان تهران» در پاسخ به این پرسش که لزوم طراحی و پشتیبانی از جشنواره ای هنری با موضوع طبیعت و چشم اندازهای شهری برای عموم مردم چیست، اظهار داشت: هر ۲ مفهوم یعنی «طبیعت» و «انسان» موضوع اصلی و اساسی مدیریت شهری است. پس برقراری پیوندهای اثرگذار بین این ۲ مقوله با بهره بردن از قالب های متنوع و گوناگون هنری همیشه مورد توجه سازمان ها و نهادهای فرهنگی شهرداری بوده است.
وی افزود: سازمان زیباسازی نیز باتوجه به ماموریت ها و شرح وظایف ذاتی خویش توجه به این رویدادهای طبیعی و برقراری ارتباط آن با قالب های هنری از یک سو و رخدادهای زندگی جمعی از طرف دیگر را همیشه در دستور کار داشته و خواهد داشت. بدین سبب چنین رویدادی علاوه بر انعکاس نگاه هنرمندان و مخاطبان عام به زیبایی های طبیعی، فضای شورانگیز و مشارکت جویانه ای را در شهر رقم خواهد زد که در اوضاع فعلی قابل تأمل است. مسابقه عکس «برگ ریزان تهران» علاوه بر انعکاس نگاه هنرمندان و مخاطبان عام به زیبایی های طبیعی فضای شورانگیز و مشارکت جویانه ای را در شهر رقم خواهد زد که در اوضاع فعلی قابل تأمل است.
وی درباره اینکه آیا در این مسابقه بنا است تا عکسی اصطلاحاً عمیق و پر معنا ثبت گردد یا توجه به چند پارامتر فصلی و شهری کفایت می کند، توضیح داد: از آنجائیکه این مسابقه قید و بندهایی را تعریف نکرده است پس عکاسان کاملاً آزاد هستند که با چه برداشت هایی عکاسی کنند؛ از این منظر شاید بین نگاه های مطرح شده تفاوت هایی باشد اما این به زمینه های فکری و بینشی عکاسان از یک سو و سطح مهارت آنها از طرف دیگر بستگی دارد. پس از سمت برگزارکنندگان در مرحله ی اول و مقدماتی، این تفاوت ها بطور محسوس و بعنوان پیش فرض های تعیین کننده، مقصود و مطمح نظر نبوده اما ممکنست بعنوان پارامترهایی در انتخاب عکس ها توسط داوران محترم جشنواره لحاظ شود.
دیوسالار در پاسخ به اینکه آیا زیبایی تهران و پاییزش حزن انگیز است یا امید بخش و اینکه کدامیک تصویر و عکس بهتری خواهد بود، اظهار داشت: بنظر می رسد بین قوانین حاکم بر طبیعت و انگاره های خلق شده توسط انسان ها تفاوت های زیادی وجود دارد. بدین جهت بین حزن و اندوه نهفته در پاییز با غم و غصه های مرسوم و معمول زندگی بشری نیز تفاوت های معناداری وجود دارد. مهمترین نکته ای که در این قاموس می توان به آن اشاره نمود ناپایداری اوضاع صورت های طبیعی است. حزن پاییزی که منتهای زیبایی پاییز نیز در آن نهفته است اصلاً و ابداً پایدار نیست و بهار که می رسد چنان دگرگونی در طبیعت به وجود می آید که این حزن به فراموشی کامل سپرده می شود. حزن پاییزی از جنس درک واقعیت هایی است که نیاز به عمق بیشتری از نظام خلقت و طبیعت دارد. پس در برداشت های اولیه و کلی از این وضعیت می توان به امیدی که در پشت پرچین های این درک و فهم وجود دارد نیز توجه عمیق داشت. حزن پاییز با ملال به وجود آمده در زندگی روزمره انسان ها با وجود استیلای کرونا بر آن ۲ چندان شده است اما باور اینکه «کلبه احزان شود روزی گلستان» نیز آن روی این سکه است.
وی که مدیریت فرهنگی منطقه ۱۶ و ریاست فرهنگسرای بهمن را در سابقه خود دارد، در این زمینه اضافه کرد: به این اعتبار نمی توان تفاوت های اساسی بین این ۲ مفهوم قائل شد و خط کشی های محرز و نشانه داری را بین آنها رسم کرد. تمیز قائل شدن بین این ۲ مقوله به سطح تأثیر مخاطب و خصوصاً عکاسان برمی گردد که در حوزه اختیار ما برگزارکنندگان نیست. بدین جهت موضوع هر کدام که باشد جذاب و ستودنی خواهد بود هرچند در فضای فعلی، جامعه به امید نیاز بیشتری دارد و حزنی که او را به فکر کردن در آنچه که رخ داده و آنچه که انتظارش را می کشد وا دارد. هرچند در حزن پاییزی ارزش هایی نهفته است که از دست دادنش در نزد بسیاری از آدم ها خسارت شمرده می شود و نگاه حقیر در این سروده ام نیز از این جنس است: پاییز! بمان تا همیشه / مبادا اختتام عشق را با رفتن رقم بزنی!
معاون فرهنگی و طراحی شهری سازمان زیباسازی شهر تهران در مورد خاصیت های یک عکس خوب با موضوع «برگ ریزیان تهران» اظهار داشت: هنر و هنرمند هر ۲ تحت تأثیر تغییرات زندگی جمعی هستند و اساساً باید همیشه و بطور پیوسته همراه این تغییرات باشند. ذات هنرمند حکم می کند که تحت تأثیر این تغییرات دست به آفرینش هنری زده و درستی و صحت و سقم آنها را القا کند. بطور مشخص چنانچه در خلق اثر، چشم هنرمند به سمت این تغییرات بسته باشد بمراتب تأثیرگذاری آثار کمتر خواهد شد. به تعبیر دیگر ارزش آثار هنری خلق شده به صورتی به میزان اثرپذیری شان از واقعیات بیرونی موجود و نیز تغییرات پی درپی آنهاست. انفعالی نبودن هنر و هنرمند از جنبه های اثربخش و باارزش این حوزه هاست که مورد تاکید همه است. باتوجه به موضوع مسابقه که «برگ ریزان پاییزی» است هنرمندان بطور ویژه و خاص و مخاطبین عام بطور عموم چگونه می توانند بین رخدادهای طبیعی و دگرگونی های اساسی در سبک زندگی ارتباط معنادار و منطقی برقرار کنند و آنرا در قاب یک عکس نشان دهند.
وی که معاون فنی و طراحی شهری سازمان زیباسازی شهر تهران نیز بوده است، بیان کرد: از جانب دیگر بواسطه فراگیر شدن اطلاعات تحت تأثیر فضاهای مجازی، نوع نگاه، ذائقه و سطح اثرپذیری مخاطبان نیز دستخوش تغییرات و دگرگونی اساسی شده است. پس سوژه های تکراری، دم دستی و احیاناً به دور از واقعیات و تغییرات در حال وقوع، مورد استقبال و اقبال عموم قرار نخواهد گرفت. نکته مهمی که در این پرسش نهفته است این است که باتوجه به موضوع مسابقه که «برگ ریزان پاییزی» است هنرمندان بطور ویژه و خاص و مخاطبان عام بطور عموم چگونه می توانند بین رخدادهای طبیعی و دگرگونی های اساسی در سبک زندگی ارتباط معنادار و منطقی برقرار کنند و آنرا در قاب یک عکس نشان دهند. این خاصیت همان خصوصیت برجسته ای است که شاید در این جدال باید تعقیب شود و مجالی شود برای گزینش و انتخاب آثاری که جدی تر به این پیوندها اندیشیده اند.
دیوسالار با اعلان اینکه بی گمان تکنولوژی در ارتقای کیفیت آثار هنری تأثیر شگرف و قابل توجهی دارد، اظهار داشت: البته این به آن مفهوم نیست که با سطوح پایین تکنولوژی نیز نتوان آثار فاخری در حوزه عکس خلق کرد. چنین باوری می تواند تمامی آثار فاخر عکاسان در دوران گذشته را زیر سوال ببرد. در همین کشور عکسهایی از گذشته در زمینه های مختلف به دست ما رسیده که ارزش های فراوانی هم در بُعد تکنیکال و هم در بعد مفهومی دارند. بدین جهت به باور حقیر هر چند نمی توان از تأثیر پیشرفت های تکنولوژی در این عرصه غافل بود اما در نهایت این دستان هنرمند و نگاه نافذ اوست که خلق اثرش را رویایی و فاخر خواهدنمود.
وی که قبل از این، مدیر برنامه ریزی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران بوده است، درباره دستاورد این رویداد اظهار نمود: مهمترین دستاوردهای قابل احصا در این رویداد هنری این است که در این اوضاع و احوال که شاید خمودی و انفعال بر جامعه و خصوصاً هنرمندان مستولی شده، زمینه حداقلی برای جنب وجوش و فعالیت در این حوزه ها برقرار شود. شاید این تحرکات حداقلی اثرات عمیق تری در روحیه زخم خورده جامعه داشته باشد، هر چند التیام بخش کامل و تمامی برای همه زخم های ایجادشده نباشد اما جلب توجه آنها به این مسائل و درس گرفتن از آنها می تواند حداقل انتظارات قابل پیش بینی باشد.
عضو شورای سیاستگذاری مسابقه عکس «برگ ریزان تهران» در پاسخ به اینکه چگونه می شود عکسی از پاییز تهران گرفت که مخاطبی جهانی داشته باشد، اظهار داشت: به اعتقاد من، هنر فاخر و باارزش مرز جغرافیایی نمی شناسد و در بیان فراتر «هنر در قید زمان و مکان» نمی گنجد. به این اعتبار اثری هنری که بیانی فراگیر داشته باشد همه جای دنیا قابل فهم است و می تواند خودرا در عرصه بین المللی هم به معرض نمایش بگذارد. بطور قطع تصاویری که به جنبه های طبیعی، زیبایی مناظر، موضوعات اجتماعی در ترکیب با طبیعت و چنین نگاه هایی پرداخته باشد نه فقط در تهران و ایران بلکه در جهان نیز می تواند بیان مستقل و هنری خودرا حفظ کند.
دیوسالار در آخر بیان کرد: موضوع مشارکت بین المللی در برگزاری چنین رویدادی نیازمند آماده سازی زیرساخت های مختلفی در حوزه های کلان فن آوری و ارتباطات و مدیریت شهری است. پس باتوجه به این مسئله برگزاری اولین رویداد اینچنین در فضای پاییز تهران می تواند مقدمه ای باشد تا بعد از نیازسنجی و برآوردهای کارشناسی در زمینه پروسه برگزاری، نگاه هنری به آثار، مسائل مربوط به داوری و نمایش آثار منتخب بتوان راهی هموارتر در آینده برای تعمیم موضوعات شهری به موضوعات منطقه ای و جهانی گشود.
نخستین مسابقه عکس «برگ ریزان تهران» توسط انجمن عکاسان ایران با همکاری سازمان زیباسازی شهر تهران به دبیری ساعد نیک ذات انجام می شود.

منبع: آبنما کار