آبنما کار: نماینده شورای دبیران دوسالانه ملی مجسمه سازی تهران با اشاره به خاصیت های این رویداد، بیان کرد هنر بعنوان ضرورتی که بحث و گفتگو به وجود می آورد باید در این شرایط خاص نیز وجود داشته باشد.
به گزارش آبنما کار به نقل از واحد ارتباطات و رسانه اداره کل هنرهای تجسمی، عباس مجیدی رئیس هیات مدیره انجمن هنرمندان مجسمه ساز ایران و نماینده شورای دبیران هشتمین دوسالانه مجسمه سازی ایران، درباره روند شکل گیری دوسالانه هشتم اظهار داشت: نزدیک به ۲ سال پیش بود که برنامه ریزی برای برگزاری هشتمین دوسالانه مجسمه سازی تهران شروع شد و امیدوار بودیم که این رویداد بتواند بر طبق روال خود و سر موعد برگزار گردد اما مسائلی پیش آمد که موجب تأخیر در برگزاری دوسالانه شد. آنچه از ابتدا برای ما اهمیت داشت این بود که دوسالانه ای متفاوت را برمبنای مفاهیم معاصر برگزار نماییم. از همان ابتدا صحبت هایی با هنرمندان و کارشناسان داشتیم و به بررسی مفاهیم مربوط به معاصریت پرداختیم. یک روند کاملاً پژوهشی و مطالعاتی را در پیش گرفتیم تا امکان دیالوگ و گفتگو را فراهم نماییم. توجه شورای سیاست گذاری دوسالانه بر این بود که فراخوان را نیز در یک بستر مطالعاتی عرضه نماید و توجه به زمینه شکل گیری اثر، ایده و پروسه ساخت اثر را مدنظر قرار دهد. امیدوارم مراحلی که طی شده است به نتیجه ای منجر شود که در شأن هنرمندان و مخاطبان این دوسالانه باشد.
وی ضمن اشاره به اهمیت و ضرورت هنر در وضعیت خاص اضافه کرد: با عنایت به تکثرگرایی که در تعریف امروزی مجسمه وجود دارد، دوسالانه مجسمه سازی می تواند انواع مختلف آثار هنری را در بر بگیرد.
مجیدی ضمن اشاره به بینا رشته ای بودن این دوسالانه بیان کرد: دنیای هنر امروز چندان وابسته به متریال و مدیا نیست. امروزه مرزها شکسته شده و گستره نگاه هنرمندان از وابستگی به مدیا، به توجه به ایده منتقل شده است. البته ما همچنان قائل به این هستیم که آنچه در حال برگزاری است دوسالانه مجسمه سازی است اما با تعریف امروزی مجسمه سازی این امکان را داشتیم که به علت تکثرگرایی که در تعریف مجسمه وجود دارد، این دوسالانه بتواند انواع مختلف آثار هنری را در بر بگیرد. البته ما انتظار این را داشتیم که انتقادهایی درباره دوسالانه پیش بیاید، درعین حال که بازخوردهای مثبتی نیز وجود داشت. طبیعی است که نظرات متفاوتی در این حوزه وجود داشته باشد اما در مجموع این دوسالانه توانست در حد انتظارات ما خودش را نشان دهد.
وی افزود: یکی از اقداماتی که در این دوره انجام دادیم حذف جایزه بود و این کار با این هدف صورت گرفت که امکان دیده شدن همه آثار به یک اندازه فراهم باشد و قضاوت آنها بر عهده مخاطب قرار گیرد. برای اینکه وقتی تمرکز بر چند اثر باشد و آنها بعنوان برگزیده معرفی شوند، توجه مخاطبان از سایر آثار دور می شود و این خلأ جدی در دوسالانه ها است. ما کوشیدیم با پشتیبانی از هنرمندان امکانی را فراهم نماییم که آثار آنها دیده شود و قضاوت درباره آنها بر عهده مخاطبان باشد.
رئیس هیات مدیره انجمن مجسمه سازان درباره رویکرد کیوریتوریال در دوسالانه هشتم اظهار داشت: یکی از مواردی که در بینال های دنیا رایج است رویکرد کیوریتوریال است. بدین سان فرد یا گروهی که در این حوزه توانمند هستند برمبنای موضوع یا کانسپت خاصی به انتخاب هنرمندان و یا آثار آنها می پردازند تا این آثار وارد دوسالانه شوند. این شیوه بسیار مؤثر است و حضور آن در کنار بخش فراخوانی می تواند اتفاقات جدیدی را رقم بزند. در دوسالانه هشتم برای نخستین بار بخش کیوریتوری را وارد کردیم و تا حدودی به نقطه نظراتی که داشتیم نزدیک شده و نتیجه خوبی گرفته ایم. به نظر من این مسئله ضرورتی در دوسالانه ها است و اگر استمرار داشته باشد و در دوره های آتی نیز ادامه پیدا کند، امکان حضور آثار معاصر و در شأن جامعه ایرانی را در دوسالانه ها خواهیم داشت. کیوریتوری یک روش آکادمیک و علمی است که در دانشگاه های جهان رشته تحصیلی در حد PhD دارد اما در جامعه ما آن طور که باید به این مسئله توجه نشده است. امیدوارم اتفاقی که در این دوسالانه رخ داد شروعی برای پیگیری جدی تر این رویکرد در دوسالانه ها باشد.
وی افزود: در هشتمین دوسالانه مجسمه سازی ۹۴ اثر از ۹۳ هنرمند در چهار بخش فراخوانی، کیوریتوری، مدعوین و گالری ها به نمایش درآمده است. در بخش فراخوانی بیش از ۱۵۰۰ اثر به دست ما رسید که در نهایت ۴۰ اثر در دوسالانه به نمایش درآمد. قسمتی از آثار نیز متعلق به هنرمندان مدعو است که با عنایت به هماهنگی آثارشان با کلیت فضای دوسالانه به این رویداد دعوت شده اند.
مجیدی درباره حضور گالری ها در این رویداد اظهار داشت: با عنایت به این که گالری ها از ارکان جاری هنر هستند، طبیعی است که همکاری با آنها می توانست جذابیت های خاص خودش را داشته باشد تا بتوانیم از آثار هنرمندان گالری های مختلف نیز در دوسالانه استفاده نماییم. ایده این کار در زمان حضور اولین دبیر این دوسالانه عنوان شد و بعد از آن نیز شورای دبیران به این نتیجه رسید که این ایده قابلیت پیگیری دارد. بنابراین با گالری ها وارد مذاکره شدیم و الان آثار هنرمندان هفت گالری در دوسالانه مجسمه سازی به نمایش درآمده است.
وی افزود: یکی از مسائلی که در این دوسالانه مورد توجه قرار گرفت توجه به معماری و ارتباط آن با مجسمه سازی بود. بر همین مبنا ۲ پروژه کیوریتوریال با عنایت به معماری و مسائل و مفاهیم آن شکل گرفته است و به رابطه بین هنر مجسمه سازی و معماری و همین طور به چالش کشاندن تفکرات هنری در ارتباط با رسانه می پردازد.
مجیدی در آخر درباره برگزاری دوسالانه در روزهای کرونا اظهار داشت: یکی از دلیلهای تأخیر در برگزاری دوسالانه شیوع بیماری کرونا بود و ما باید به مسائل اجتماعی و بهداشتی توجه می کردیم. اما عقیده داشتیم که هنر نه بعنوان عنصر تزئینی که بعنوان ضرورتی که بحث و گفتگو و ایده پردازی را ایجاد می کند، لازم است که در این شرایط نیز وجود داشته باشد و باید رویدادی مانند دوسالانه در همین وضعیت نیز رخ می داد. بدین سبب کوشیدیم با رعایت تمام پروتکل های بهداشتی این رویداد را برگزار نماییم و فرصتی برای بازدید مخاطبان از آثار ایجاد نماییم. در هفته های گذشته استقبال خوبی از دوسالانه مجسمه سازی وجود داشت و امیدوارم در آینده شاهد نتایج مطلوبی از این رویداد باشیم.
منبع: abnamakar.ir
