به گزارش آبنما کار بشنو ز مثنوی عنوان یکی از تازه ترین آثار موسیقایی است که در حوزه موسیقی ردیف دستگاهی ایران پیش روی مخاطبان قرار گرفت.

به گزارش آبنما کار به نقل از مهر، آلبوم موسیقی «بشنو ز مثنوی» به همت رامین بحیرایی خواننده، نوازنده و آهنگساز موسیقی ایرانی با همراهی برخی از نوازندگان شناخته شده پیش روی مخاطبان قرار گرفت.
مسعود نجفی نوازنده سنتور، حمیدرضا آفریده نوازنده قیچک، سجاد پورقناد نوازنده سه تار، مجید یحیی نژاد نوازنده عود، علیرضا دریایی نوازنده کمانچه، پانید مجاهدنیا نوازنده تار، حنانه سعیدی نوازنده قانون، سجاد محرابی نوازنده تنبور و نی بم، علی نجفی ملکی نوازنده نی، پیام بحیرایی نوازنده طرب، سیاوش عبدی نوازنده تمبک، دف و دایره گروه نوازندگان این آلبوم را می سازند.
رامین بحیرایی درباره این اثر نوشته است: در ردیف موسیقی ایرانی گوشه هایی وجود دارند که قابلیت اجرا در چند دستگاه را دارند. از آن میان می توان به گوشه مثنوی اشاره نمود که می شود آنرا در تمام دشتگاه ها و آوازهای ردیف موسیقی ایران اجرا کرد و خواندن آن معمولاً در بخش های پایانی دستگاه و آواز بسیار مرسوم می باشد. مثنوی گوشه ای ریتمیک با ضرباهنگ تقریباً مشخصی است که این ضرباهنگ را از وزن شعر که غالباً بر پایه اوزان عرضوی رمل مسدس محذوف (فاعلاتن فاعلاتن فاعلن) و هم رمل مثمن محذوف (فاعلانن فاعلانن فاعلانن فاعلن) است، به ارث می برد.
به طور معمول و در خیلی از موارد اشعار گوشه مثنوی از مثنوی معنوی مولانا انتخاب می شوند ولی اشعار دیگر شاعران که دارای همین الگوی وزنی باشند، هم قابل استفاده برای خوانش مثنوی هستند.

مثنوی را می توان عصاره و خلاصه ای از گوشه های اصلی هر دستگاه نامید که به صورت معمول گوشه ها به تدریج از پرده درآمد تا اوج و سپس فرود اجرا می شوند که شنونده را به سیری کوتاه و تقریباً کامل در دستگاه مورد نظر سوق می دهند. با این مزیت که بستر ریتمیک مثنوی، جنبه شنیداری آنرا جذاب تر می کند.
این مجموعه دربرگیرنده ۱۰ آواز مثنوی است که شامل اجرای گوشه مثنوی در تمامی آوازها و دستگاه های موسیقی ایرانی شامل خوانش مثنوی در آن می شوند و تنها به سبب جلوگیری از تکرار حالات و ملودی ها، از بین مثنوی مخالف سه گاه و چهارگاه، مثنوی مخالف سه گاه اجرا شده است.
در این اثر تلاش بر آن بوده است که با بهره گیری از فضاهای متفاوت ساز و آواز در هر مثنوی و استفاده از تمامی سازهای استاندارد و رایج در موسیقی ایرانی و در نهایت اضافه کردن یک ترانه کوتاه در انتهای هر آواز، تجربه فضایی متفاوت با شنونده به اشتراک گذاشته شود. همینطور با بهره گیری از گنجینه غنی شعر و ادبیات پارسی و به سبب جلوگیری از تکرار اشعار شناخته شده، تلاش شده است از اشعاری که کمتر مثنوی روی آنها خوانده شده، استفاده شد.

منبع: abnamakar.ir