آبنما کار: خراسان رضوی با تاثیر شدید بیماری همه گیر کووید- 19 بر صنعت گردشگری جهانی، گردشگری مجازی (استفاده از واقعیت مجازی برای کارهای گردشگری) بعنوان راهکار نجات آژانس های مسافرتی از این بحران عنوان شد، اما متاسفانه برای مشاغل محلی در مقاصد گردشگری راهکار مناسبی نبوده است.
به نقل از کانورسیشن، تصور کنید، بوسیله لپ تاپ یا گوشی هوشمند می توانید به آسانی از روی کاناپه به سواحل زیبای لومبوک در شرق اندونزی سفر کنید. هم اکنون، گردشگران می توانند در خانه بمانند و صوت های ارائه شده از طرف آژانس های گردشگری برای معرفی مکان های گردشگری را گوش کرده و تصاویر آنها را ببینند.
محدودیت های سفر در چندین کشور برای کنترل شیوع ویروس کرونا موجب کاهش ۷۳۰ میلیارد دلار درآمد صادراتی گردشگری بین المللی شده که بیش از هشت برابر ضرر ناشی از بحران اقتصادی و مالی جهانی سال ۲۰۰۹ است.
سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) گزارش کرد که ورود گردشگران بین المللی در ماه آگوست ۲۰۲۰ نسبت به زمان مشابه سال ۲۰۱۹، ۷۹ درصد کاهش یافته و حدود ۷۰۰ میلیون ورودی کمتر شده است. کشورهای مختلف جهان برای کمک به جبران این روند نزولی از گردشگری مجازی بهره برده اند و پژوهشگران دریافتند که گردشگری مجازی به حفظ علاقه گردشگران کمک می نماید.
گردشگری مجازی طی همه گیر شدن بیماری کووید، روشی برای حفظ علاقه گردشگران به مقصد است و همین طور می تواند برای این صنعت (راهنماهای تور و فروشگاه های سوغاتی) درآمد کسب کند.
در ژاپن، دولت متروپولیتن توکیو تورهای آنلاین مکان های دیدنی در پایتخت ژاپن ارائه می دهد. با وجود این، گردشگری مجازی نه بعنوان جایگزین گردشگری متداول افراد، بلکه برای حفظ علاقه گردشگران در طول همه گیری تا زمان بهترشدن اوضاع خواهد بود، اما چگونه مشاغل محلی را کنار نگذاریم؟
مطابق روند جهانی، تعداد توریستهای خارجی که از اندونزی بازدید می کنند با کاهش ۸۸.۹ درصدی در ماه سپتامبر به ۱۵۳ هزار و ۴۹۸ نفر نسبت به یک میلیون و ۳۸ نفر در زمان مشابه سال قبل رسیده است. در اندونزی، دولت و بنگاه های خصوصی برای کمک به حفظ علاقه گردشگران به گردشگری مجازی روی آورده اند.
در این دوران، برگزاری رویدادهای مختلف گردشگری مجازی مانند جشنواره ژئوتوریسم (زمین گردشگری) حائز اهمیت شده و پورتال مسافرتی اندونزی (Traveloka) برای مقاصد محلی و خارج از کشور تجربه های گردشگری مجازی ارائه کرده است. تعدادی از تورهای مجازی رایگان هستند، اما تور همراه با راهنما هزینه دارد و می تواند منبع درآمد برای شرکتها و راهنمایان تور باشد.
گزارش ها نشان میدهد که تعدادی از شرکتها برای مثال آژانس گردشگری محلی در جاکارتای غربی، اندونزی (Jakarta Good Guide) دراین زمینه موفق بوده و توانسته در هر تور، ۱۰۰ نفر را جذب نماید.
با این وجود، این روش اشکالاتی دارد. بعنوان مثال، گردشگران نیازی به رزرو هتل و استفاده از خدمات غذا ندارند و این مساله موجب کاهش هزینه های گردشگری خواهد شد و همین طور تجربیات و احساسات گردشگران از مکان ها در گردشگری مجازی نسبت به گردشگری مرسوم کاهش پیدا می کند.
در حالت ایده آل، گردشگری مجازی نه فقط مقاصد گردشگری بلکه صنایع دستی منطقه را نیز ارتقاء می دهد، اما بستگی به این دارد که آژانس های مسافرتی برای پشتیبانی از فروشندگان محلی این مکان ها را برای خرید سوغاتی تبلیغ کنند. برای مثال، برگزارکنندگان جشنواره ژئوتوریسم می توانند از این روش استفاده کنند.
همین طور آژانس های مسافرتی می توانند با فروشندگان محلی ارتباط برقرار کرده و صنایع دستی آنان را جمع آوری و این سوغاتی را برای بازدیدکنندگان بوسیله وب سایت های آژانس مسافرتی تبلیغ کنند.
در صورتیکه آژانس های مسافرتی با گردشگری مجازی می توانند دراین زمینه اندکی موفق باشند، اما هنوز این مزایا برای فروشندگان محلی بسیار چشم گیر نیست و دولت ها باید به دنبال نوآوری های بیشتری در صنعت جهانگردی باشند برای اینکه شیوع این بیماری همچنان ادامه دارد.

منبع: آبنما کار