آبنما کار: خشایار اعتمادی از خوانندگان حاضر در پروژه موسیقایی منو بشناس درباره دلیلهای و انگیزه های حضورش در یکی از پرخواننده ترین آثار موسیقایی انتشار یافته درباره ایران توضیحاتی ارائه نمود.

خشایار اعتمادی از خوانندگان پیشگام موسیقی پاپ کشورمان بعد از پیروزی انقلاب اسلامی که مدتی پیش و بعد از انتشار نماهنگ «منو بشناس» مرکز موسیقی مأوا نیز از دنیای خوانندگی خداحافظی کرده بود، با اشاره به دلیلهای و انگیزه های حضورش در یک پروژه چند صدایی در گفتگو با خبرنگار مهر توضیح داد: من تا کنون با آقایان محمد اصفهانی، رضا صادقی و خود بهروز صفاریان کار مشترک خوانده ام، اما درباره آهنگ «منو بشناس»، با اهمیت ترین نکته برای من موضوع اثر بود که قرار بود از ایران بخوانیم. بحث ملیت و آئین را شامل می شد. بدین سبب نگاه های سیاسی در این کار نبود.
وی افزود: از طرف دیگر من بهروز صفاریان را واقعاً قبول دارم و در آهنگی که نام او باشد، من را ترغیب می کند تا حداقل نگاه متفاوتی نسبت به آن داشته باشم. اصلاً فکر نکردم که چه کسی در این آهنگ می خواند ولی وقتی پروژه ای به این شکل برای ایران ایجاد می شود و تنظیم کننده اش بهروز صفاریان است، حضور در آن برایم جذاب بود. ارادت من به ایران و هموطنانم و همین طور بهروز صفاریان موجب شد تا این کار را بخوانم.
این خواننده پاپ اضافه کرد: مدتی قبل هم در قالب یک اتود این کار را برای من ارسال کردند و خوشحال شدم که این پروژه به ثمر نشسته است. درباره من بحث مادی این پروژه اصلاً مطرح نبود و کلاً بحث مادی وجود نداشت چون من همیشه تهیه کننده و سرمایه گذار پروژه های خودم بوده ام. برای سایر خوانندگان هم فکر می کنم که اصلاً بحث مالی مطرح نبود ولی آهنگ «منو بشناس» بسیار عالی بود و دیدگاه و محتوای کلام بسیار خوبی داشت که همه این دلیلهای موجب شد تا در این آهنگ حضور پیدا کنم.
خوش بودن بد نیست اما به چه قیمتی؟
وی در پاسخ به این پرسش که آیا در این اثر سختگیری خاصی نسبت به اسامی سایر خواننده ها نداشتید؟ اظهار داشت: حقیقتاً من نپرسیدم که چه کسانی در این آهنگ حضور دارند و پس از آن که فهمیدم چه هنرمندانی در این پروژه حضور دارند. از بهروز صفاریان خواهش کردم که اگر تأثیری در انتخاب دارد از خواننده های نسل جدید ما که خوب می خوانند هم برای حضور در این پروژه دعوت کنند. یکی دو خواننده بیشتر نیستند که خوب می خوانند اما اعتقاد داشتم که باید از این خوانندگان هم دعوت شود چونکه وفاق بین نسل های مختلف خوانندگان پاپ را نشان میدهد.
پس از اینکه فهمیدم چه هنرمندانی در این پروژه حضور دارند. از بهروز صفاریان خواهش کردم که اگر تأثیری در انتخاب دارد از خواننده های نسل جدید ما که خوب می خوانند هم برای حضور در این پروژه دعوت کنند این خواننده موسیقی پاپ درباره تعدادی از واکنش ها و اظهارنظرها مثبت و منفی نسبت به خوانندگانی که تصمیم به حضور در پروژه های مختلف موسیقایی با مضامین ملی-میهنی می گیرند، توضیح داد: در هر عرصه ای که سیاستمداران دخالت کرده اند، ذهنیت منفی برای مردم ایجاد می شود. در موسیقی هم برای برخی مخاطبان این ذهنیت به وجود آمده که هرکسی کاری برای ایران می خواند، باور خودش نیست.
اعتمادی اضافه کرد: متأسفانه یک مقدار خود هنرمندان هم برای آهنگ «منو بشناس» گرفتار تعلل شده بودند. هر کسی که به کشور خودش علاقه دارد باید بخواند. من پروژه ای به نام «از پارس تا خزر» داشتم که سه سال برای اجرای آن تلاش کردم ولی از جایی که نباید، ضربه خورد. آن پروژه بحث احراز اقتدار ملی و انسجام اقوام و ادیانی را مطرح می کرد که کنار یکدیگر زندگی کرده اند. بنا بر این آنقدر سیاست در عرصه های مختلف دخالت می کند، کارها شکل سیاسی به خود می گیرد. همین می شود که الان با جامعه ای از شنوندگان موسیقی مواجه هستیم که فقط می خواهند به هر قیمتی خوش باشند. «خوش بودن» بد نیست اما به چه قیمتی؟ به قیمت از دست رفتن اعتقاد به بسیاری از مسائل همچون کارهای میهنی؟ در کشور آمریکا سردر خانه ها پرچم آمریکا وجود دارد اما در خانه چند نفر از جوانان ایرانی پرچم ایران وجود دارد؟ من حس وطن پرستی دارم و زمانی که بهروز صفاریان با من تماس گرفت تعلل نکردم.
«منو بشناس» بدون رنگ و بوی سیاسی
اعتمادی درباره خاصیت های نماهنگ «منو بشناس» بیان کرد: پروژه منو بشناس جذابیت های زیادی دارد. همچون اینکه چهل خواننده کنار یکدیگر قرار گرفته اند و در کلام آن در عین اقتدار، لطافتی را از کشور بیان کرده است. اما نمی دانم این آهنگ تا چه حد می تواند تأثیرگذار و ماندگار باشد. چون مثلاً خود من چهار آهنگ با موضوع ایران خوانده ام ولی فقط آهنگ «از پارس تا خزر» گل کرد. اگر این آهنگ درست پخش شود و رنگ و بوی سیاسی نگیرد می تواند اتفاقات خوبی را رقم بزند.
چندی پیش شنیدم که برخی این آهنگ را با آهنگ «مایکل جکسون» مقایسه می کردند؛ درست مثل زمانی که صدای من را با خواننده دیگری مقایسه می کردند. ما را با این مقایسه ها کشتید! وی ادامه داد: من و بسیاری از همکارانم با نیت ایران و مردم ایران این کار را خواندیم. اگر اجازه بدهند که با همین تصویر و نگاه، آهنگ منو بشناس منتشر شود، می تواند تأثیرگذار باشد. مدتی پیش شنیدم که برخی این آهنگ را با آهنگ «مایکل جکسون» مقایسه می کردند؛ درست مثل زمانی که صدای من را با خواننده دیگری مقایسه می کردند. ما را با این مقایسه ها کشتند! در دنیا هر نوع شباهتی می تواند وجود داشته باشد و در موسیقی هم کلاً هفت نت داریم. آهنگ «منو بشناس»، سرود نبوده است و همه سولیست بوده اند و کُرال خوان نبودند. کجای آهنگ We Are The World مایکل جکسون گوشه های ایرانی یا ترکی دارد؟ من می خواهم بگویم که لطفاً دست از این تخریب ها و مقایسه ها بردارید. تعدادی از افراد هم که در این پروژه حضور ندارند دست به تخریب می زنند. من این آهنگ را قبل از خداحافظی از عرصه موسیقی خوانده ام ولی الان بابت این خداحافظی خوشحال هستم. چونکه اصلاً ذات من این نیست که در جایی باشم که همه می خواهند همدیگر را تخریب کنند.
این هنرمند درباره تجربه تولید این موزیک ویدئو اظهار داشت: موزیک ویدیوی منو بشناس به صورت کروماکی ضبط شد و شاید اگر زمان داشتند به شکل دیگری می توانستند اجرا کنند. من نسخه اولیه ویدئوی این کار را دیدم. اهتمام کردند در آن از اِلمان های ملی استفاده کنند همانطور که خود من هم در پروژه از پارس تا خزر از چنین اِلمان هایی استفاده کنم. به نظر من موزیک ویدیوی منو بشناس می توانست زیباتر باشد اما باتوجه به آن نسخه اولیه که دیدم و تمام هم نشده بود، باز هم مقبولیت دارد.
اعتمادی به اشاره به تولید آثار تصویری و موسیقایی با موضوع ایران در دنیای سینما و موسیقی اظهار نمود: اتفاقاً در سینما اثر خاصی برای ایران ساخته نشده است و فقط سینمای جنگ، پررنگ است اما درباره موسیقی طی سالهای گذشته آثار زیادی با موضوع ایران تولید شده است. در سال ۱۳۷۶ آلبومی به نام «ایران من» منتشر گردید. خوانندگان زیادی هم داریم که آهنگ هایی را برای ایران خوانده اند. خود من هم به تنهایی چهار کار برای ایران خوانده ام که همگی پروژه های سنگینی بودند. حتی من برای یک آهنگ به تخت جمشید رفتم و آنجا آهنگ را خواندم. به هر حال من بر این باورم در موسیقی تولیدات زیادی برای ایران داشته ایم اما باید برگردیم به مقوله پخش که یکی از معضلات موسیقی ایران است که اتفاقاً از دلیلهای خداحافظی من از عرصه موسیقی هم بود.
روی زمین خدا با غرور راه نرویم چون خطرناک است
این خواننده پاپ اشاره کرد: اگر مقوله پخش می کوشد کارهای درجه پنج موسیقی کشور به گوش مردم برسد و شأن شنیداری مردم را پایین بیاورند نباید بگویید که کاری با موضوع ایران تولید نشده است. همانند اقتصاد که وقتی جنس درجه چندم کشورهای دیگر را به مردم ارائه می نماییم راه برای واردات کالاهای بی ارزش باز می شود. موسیقی هم همین طور است و با ارائه کارهای درجه چند، سطح شنیداری مردم پایین می آید. در کل به نظرم کارهای خوب زیادی با موضوع ایران تولید شده است ولی اجازه پخش درست به آنها ندادند.
اعتمادی در بخش پایانی صحبت های خود توضیح داد: شنیدم که برخی افراد می گفتند که چرا صدای من کنار صدای فلانی در این آهنگ قرار گرفته است؟ خطاب من به همکارانی است که در این پروژه خوانده اند و باید بگویم کسی که بزرگ است همیشه می گوید چرا جای فلان شخص خالی است؟ کسی که بزرگ است می کوشد به احترام کاری که اجرا می شود، داستان را بزرگ تر ببیند. کسی که می گوید چرا صدای من کنار صدای فلان شخص قرار دارد، یعنی هنوز بزرگ نشده است. چون من در فرصت کوتاهی این موارد را شنیدم باید بعنوان کسی که ۲۷ سال است کار حرفه ای انجام می دهد به این همکاران عزیز بگویم که بزرگ باشید و بزرگ ببینید تا بتوانید درسی برای نسل های بعد باشید. در تمام مدت سفارش من به بهروز صفاریان این بود که جای فلان خواننده در این اثر خالی است. همه ما تکه هایی از یک پازل هستیم و روی زمین خدا با غرور راه نرویم چون خطرناکست.

منبع: آبنما کار