پیکر مرحوم علی مرادخانی معاون سابق امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مدیرعامل موزه موسیقی با حضور تعدادی از مدیران و هنرمندان برگزار گردید.

به گزارش آبنما کار به نقل از مهر، آیین تشییع و خاکسپاری مرحوم علی مرادخانی معاون سابق امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مدیرعامل موزه موسیقی بامداد امروز چهارشنبه نوزدهم خرداد ماه در قطعه شماره بیست بهشت زهرای تهران با حضور برخی از هنرمندان و مدیران فرهنگی انجام شد.
سیدعباس صالحی (وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی)، علی جنتی (وزیر اسبق فرهنگ و ارشاد اسلامی)، مجتبی حسینی (معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی)، منوچهر شاهسواری (مدیرعامل خانه سینما)، حجت الله ایوبی (دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو در ایران)، محمداله یاری (مدیرکل دفتر موسیقی وزارت ارشاد)، احمد مسجدجامعی، محمدمهدی حیدریان، محمود دعایی (مدیرمسئول روزنامه اطلاعات)، احمد مسجدجامعی، عباس آخوندی، محمد مهدی حیدریان، ابوذر ابراهیمی ترکمان، سید حسین شاهمرادی، داود گنجه ای، محمد سریر، حمید شاه آبادی (معاون سیما)، مرتضی کاظمی، محمدرضا نوروزپور، مهدی شفیعی، امین عارف نیا، مهدی افضلی، حمیدرضا نوربخش، سیدعباس عظیمی، حمید قبادی (مشاور اجرایی معاونت هنری وزارت ارشاد)، علی اکبرصفی پور ( مدیر مرکز آموزش های معاونت هنری ارشاد)، بهرام جمالی، علی اصغر زعیمی و … همچون حاضران در این مراسم بودند.
در فقدان مدیری که مظهر امید آفرینی بود
حجت الاسلام دعایی مدیر مسئول روزنامه اطلاعات در ابتدای این مراسم اظهار داشت: من معمولاً اهل سخنرانی در چنین برنامه هایی نیستم منتها علاقه و ارادت من به علی مرادخانی در حد درکم به شکلی است که برای من مصداق بود، سَمبل بود و نمونه ای از صفا و پاکی و بی ریایی بود. او مهم تر از هر نکته ای تخصص و اشراف زیادی در مدیریت فرهنگی هنری کشور بود. علی مرادخانی پناه ما بود. ما هر زمان که از تعصب های بی جا و از ندانم کاری های بی جا درمانده می شدیم. با علی مرادخانی حرف می زدیم و آرام می شدیم. او همه ما را تسلی می داد و مظهر امیدآفرینی بود.

وی اضافه کرد: علی مرادخانی در زمینه ای که تصدی آنرا به عهده داشت، انسان دقیقی بود که در لغزندگی حوزه مدیریتی است بسیار دغدغه مند رفتار می کرد، او با درک هنرمندانه و تخصصی اش منش و رفتار انسانی را می فهمید و هر آنچه در تواضع و حق شناسی و مردم داری داشت دریغ نمی کرد. او پناه وزیران زیادی بود و من به جناب سید عباس صالحی تسلیت می گویم و می دانم شما بازوی توانایی را از دست دادید. من می دانم در دوران تصدی جناب مسجد جامعی در وزارت ارشاد این نازنین پناهی برای او بود. آقای مرادخانی تو راه خدا را خوب رفتی و خداوند هم قلب ها و دل های نازنینی را به تو متوجه کرد. من می دانم خیلی ها تو را دوست دارند. همین عزیزانی که امروز در مراسم خاکسپاری شما حضور دارند همچون افرادی هستند که کمتر در جایی حضور پیدا می کنند.
دعایی اظهار داشت: امیدوارم کسانی که علی مرادخانی را درک کرده بودند، از همان چهره خندان، متبسم را که پر از درک و معنا بود تاسی کنند و بنده امیدوارم خداوند پاداش نیکو به مرحوم مرادخانی عطا کند. او واقعاً خدمت زیادی کرد که جا دارد به همین مناسبت یک نکته را بگویم. این که عزیزان به یاد هم باشیم چونکه به هر جا برسیم آخرین منزل هستی همین جاست و خوشا به سعادت فردی که برای این روز ذخیره های خوبی داشته باشد.
وزیر ارشاد: علی مرادخانیِ ما یک زندگی جاری بود
سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در ابتدای این برنامه ضمن قدردانی از مقام فرهنگی هنری مرحوم مرادخانی اظهار داشت: غم سنگین و تلخ سردی است و غربت عزیزمان علی مرادخانی بسیار سنگین است. او با بیشتر از ۴ دهه فعالیت در عرصه فرهنگ و هنر ایران چهره فراموش شدنی در فرهنگ ایران خواهد بود. علی مرادخانی از چند جنبه خاص و متمایز است. نکته اول در زیست فردی اوست که من در اینجا به چند نکته بسنده می کنم. علی مرادخانی شور زندگی داشت او همه صورتش لبخند بود، صدایش گرمابخش بود که حتی در همین بیماری هیچگاه نشانی از بیماری نداشت و صدایش سرشار از زندگی بود. علی ما یک زندگی جاری بود. خصوصیت دیگر او ترکیب تدین و هنر بود که برگرفته از یک خانواده اهل زهد با تمام وجود شورمندی و شیفتگی هنر را داشت.
وی با اشاره به این که درباره خصوصیت های علی مرادخانی ساعت ها می توان صحبت کرد، توضیح داد: نکته دیگری که می توان درباره مرحوم علی مرادخانی به آن اشاره نمود، وجود پاره ای از اخلاق و رفتار سفارش شده از جانب بزرگان و انبیا به ما در وجود علی مرادخانی بود که خیلی واضح و روشن آنرا می دیدیم. تواضع، ادب، حسن خلق، صمیمیت، بی تعارف و بی تکلفی همچون خصوصیت های رفتاری بود که می توانستیم در وجود علی مرادخانی ببینیم. اینها نکاتی نبود که بخواهیم در مدت طولانی هم زیستی با او متوجهش شویم، وی در کوتاه مدت و با مجالست های مختصر هم این خصوصیت های اخلاقی و انسانی را به ما نشان می داد. اینها گوشه ای از محور خصوصیات رفتاری بود که علیِ ما زیست مسلمانی و انسانی داشت. این زیست انسانی و مسلمانی هم چیز کمی نبوده و در روزگار ما مبحث بسیار غریب، غریب و غریبی است.
صالحی اضافه کرد: نکته سومی که درباره علی مرادخانی می توان به آن اشاره داشت، داشتن اخلاق حرفه ای است. به هر حال انسان در هر شغلی که گام می گذارد، آن شغل و حرفه اخلاق حرفه ای خاص خویش را دارد. اخلاق حرفه ای مدیر فرهنگی و هنری هم اخلاق خاصی باید باشد و علیِ ما این اخلاق را در زمینه های مختلف داشت و نشان می داد. سعه صدر فراوان، تعامل او با مجموعه های مختلف که این روزها در فقدان و سوگ او متألم هستند را هم می توان در میدان اخلاقی و رفتاری او دید. علی مرادخانی در فراز و نشیب زندگی شخصی و حرفه ای هنرمندان حامی و همراهشان بود و تک تک هنرمندان خاطرات زیادی از این حوزه دارند که چگونه علی مرادخانی در تنگناها به سراغ آنها رفته بود. او مشاور امین، صدیق و بی مزد منتی برای اصحاب فرهنگ و هنر بود که داشته ها و دانسته های خودش را به آسانی در کف اخلاص می گذاشت و تقدیم می کرد. او دربرگیرنده نکات و اخلاق متفاوتی در اخلاق حرفه ای خود داشت که در زمینه فرهنگ و هنر تلاش می کرد.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در بخش پایانی صحبت های خود ضمن گرامیداشت یاد و خاطره مدیران درگذشته وزارت ارشاد طی سالهای قبل بیان کرد: دستاوردهای و رهاوردهای مدیریتی علی مرادخانی از خصوصیت های بارز او بود. او از نسل مدیرانی بود که از نسل روحانیت و با دغدغه های انقلاب اسلامی که دراین زمینه داشت، به میدان آمد. او چهار دهه از عمر خودش را در این میدان گذراند. علی مرادخانی در طول سه دهه مدیریتش در جای جای فرهنگ و هنر ایران به صورت خاص در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نقش مدیریتی ویژه ای داشت. وی سهم زیادی در معرفی فرهنگ و هنر ایران به منطقه و دنیا داشت. او دغدغه مند این بود که نسیم و عطر فرهنگ و هنر بعنوان نقطه کانونی ایران توسط هنرمندان به جهان برسد. او یک دغدغه مند واقعی حوزه فرهنگ و هنر بود که در این ۳۰ سال زحمات مستقیم و غیر مستقیمی زیادی کشید. میدان دومی که علی مرادخانی در آن حضور داشت، حوزه موسیقی بود که با تعلق خاطرش به این حوزه، هم در میراث بانی موسیقی ایرانی و هم در خلق و تولید آثار تازه و اثر گذار بعنوان یک پناهگاه در جمع پریشان اهل موسیقی نقش بسیاری داشت. وی در حافظه تاریخی همکاران بنده در وزارت ارشاد و اصحاب فرهنگ و هنر باقی می ماند. او گرچه به ظاهر در بین ما نیست اما چون روح بزرگش و چون کارهای بزرگش باقی و جاودان باقی خواهد ماند.
مسجد جامعی، مرادخانی و سمفونی «خسوف»
احمد مسجدجامعی عضو شورای اسلامی شهر تهران و وزیر اسبق فرهنگ و ارشاد اسلامی هم بعد از صحبت های صالحی ضمن عرض تسلیت به مناسبت درگذشت علی مرادخانی اظهار داشت: سبب تاسف است که ما این شخصیت گرانقدر را در این روزها از دست دادیم. شاید هم باید از حوزه بهداشت و درمان بیشتر انتظار کار و تلاش داشته باشیم که در این شرایط هم مرحوم مرادخانی و هم مرحوم حجت الاسلام محتشمی پور به سبب کرونا جانشان را از دست دادند. این عزیزان قسمتی از جامعه فرهنگ و هنر و اندیشه هستند و امیدوارم این مقدماتی که برای واکسن فراهم شده، سرعت بیشتری پیدا کند. اتفاقاً یکی از موارد مهمی که علی حتی روزهای آخر عمرش پیگیری می کرد، همین مسئله واکسن ویژه هنرمندان بود که من در جریانم در همان حال وخیم به عباس سجادی تماس می گرفت و اسامی برخی از هنرمندان را به او می داد تا برای تزریق واکسن آنها امکانات لازم فراهم گردد.

وی اضافه کرد: علی مرادخانی فقط سخنرانی نمی کرد، او حسی به هنرمندان داشت که نشات گرفته از علاقه و مهربانی او به هنر و هنرمندان بود. او یک مدیر تشریفاتی نبود و هیچگاه دوستی که با هنرمندان داشت به شیوه یک قرارداد مطرح نمی شد. او مدیر بخشنامه ای نبود و از روی محبت ورزی درون و یک جوشش دلی کارهای مربوط به هنرمندان را انجام می داد. ما شاهد این بوده ایم که حتی در زمانی که علی مرادخانی یا از پستی برکنار می شد یا بصورت تشویق در پستی منصوب می شد، خیلی از هنرمندان به او مراجعه نموده و مشکلاتشان را بیان می کردند. به همین دلیل ما کمتر مدیری را سراغ داریم که هم ضوابط و شرایط مدیریتی اش را حفظ کند و هم بتوانند مدیریت مدنی را در جامعه فرهنگ و هنر کشور بسط دهند.
وزیر اسبق فرهنگ و ارشاد اسلامی ضمن عرضه خاطراتی از همکاری اش با مرحوم علی مرادخانی اشاره کرد: به اعتقاد من علی مرادخانی یک مدیر مدنی بود که به اعتقاد خود به تنهایی می توانست یک اداره کل باشد. او آن زمان که حتی در پستی وجود نداشت هم فرد موثری بود. او نیازی به صدور بخشنامه نداشت و می توانست با گفتگو خیلی از مسائل را حل می کرد. مرادخانی از آن دسته افرادی بود که در فضای تلخ هم می توانست لبخند و همدلی را به همراه بیاورد این فرایند هم مختص خودش بود. وی همچون افرادی بود که با همه هنرمندان ارتباط برقرار و چارچوب های خودش را هم حفظ می کرد. او شجاعت اقدام در وضعیت دشوار را داشت و هزینه این شجاعت را هم می داد. دوستان موسیقی شاهد هستند آن زمان که ما می خواستیم سمفونی «خسوف» بعنوان یکی از نخستین سمفونی های آیینی در کشور را اجرا نماییم علی مرادخانی شجاعت داشت و آن کار را با حاشیه های بسیار فراوانش اجرا کرد. اینها شجاعتی می خواست که علی مرادخانی در قالب مدیریتی اش راه های جدیدی را باز کرد. به عبارتی وقتی ما به نتیجه رسیدیم که نام مبارک حسین و سیدالشهدا باید به شیوه های دیگری هم در دنیا گفته شود، او وارد عمل شد و کارهای موثری انجام داد.
نوربخش: مرادخانی منصب نبود، یک نام بود
حمیدرضا نوربخش خواننده و مدیرعامل خانه موسیقی هم در این مراسم اظهار نمود: باور نمی کردم روزی در چنین مراسمی بخواهم درباره علی مرادخانی صحبت کنم. به واقع دل همه ما خون است. می توانم بگویم ما در همه این سال ها دو پناهگاه داشتیم و امروز یکی از آنها به خاک سپرده می شود. یکی دیگر از این پناهگاه ها هم استاد داود گنجه ای عزیز است که امروز در کنار ماست.
وی اضافه کرد: ما اهالی موسیقی علی مرادخانی را از سال ۱۳۶۹ شناختیم. روزی که وارد مرکز موسیقی شد که ورودش هم حکایتی داشت، به هر حال پیش از ورودش مشکلی برای چند هنرمند پیش آمد که بواسطه همراهی و همکاری او برخی دیگر مشکلاتشان برطرف شد. در حقیقت می توان گفت آمدن آقای مرادخانی قدمی مبارک و خیر برای اهالی موسیقی داشت. من می دانم که خیلی از اهالی موسیقی علی مرادخانی را عضوی از خانواده خود می دانستند و می دانند. این مواردی هم که می گویم واقعاً اغراق نیست، اینها حرف های درستی است که من فکر نمی کنم فرد دیگری اینگونه باشد.
این خواننده موسیقی ایرانی بیان کرد: زمانی فکر می کردیم، علی مرادخانی از خانواده ماست، بعد در مواقعی با مواردی دیگری مواجه شدیم و دیدیم گویا جامعه سینمایی کشور علی مرادخانی را بیشتر از ما می شناسند. بعد هم متوجه شدیم جامعه تئاتر و هنرهای تجسمی هم او را به خوبی می شناسند. مگر می شود کسی اینگونه زندگی کند. علی مرادخانی یک «نام» بود، «منصب» نبود. او نامی است که برای همه قابل احترام بود و همه جا حرف که می زد حرفش شنیده می شد. او انسان باتدبیری بود که به واقع تکیه ما اهالی موسیقی بود که بنده معتقدم یکی از ستون ها را از دست دادیم.
نوربخش در آخر صحبت های خود بیان کرد: مرحوم مرادخانی از سال ۱۳۸۳ دیگر در مرکز موسیقی وزارت ارشاد حضوری نداشت عمده فعالیت خویش را از در موزه موسیقی انجام می داد، اما بازهم در آن سال ها خیلی از هنرمندان موسیقی کشور برای رسیدگی امورشان از تهران و شهرستان ها در هر حوزه ای به او رجوع می کردند. من یادم می آید روزی که استاد همایون خرم به رحمت خدا رفت، نمی گذاشتند که مرحوم محمدرضا شجریان در جایی بخواند یا حضور داشته باشد، اما علی مرادخانی در تماسی که من با او درباره تصمیم جناب شجریان برای حضور در مراسم خاکسپاری زنده یاد خرم گرفتم، اظهار داشت که این هنرمند می تواند در این مراسم بخواند. کما این که برخی از مسئولان در آن روز از جناب مرادخانی و گنجه ای توضیح خواستند که چرا مرحوم شجریان در این مراسم خوانندگی کرده است. به هر حال مرحوم مرادخانی چنین هزینه هایی را می داد و من بازهم می گویم که جای او بسیار خالی است.

منبع: آبنما کار