به گزارش آبنما کار وقتی یک مجموعه عظیم شامل ده ها روستا به ثبت می رسد در دنیا هم نسبت به یک بنای تنها بیشتر شناخته می شود. این مورد بر تمام ابعاد زندگی ساکنان این منطقه تأثیر خواهد گذاشت؛ بخصوص بر فرهنگ و اختصاص بودجه.

به گزارش آبنما کار به نقل از ایسنا، روزنامه اعتماد نوشت: «منطقه هورامان، منزلگاه خودبسنده ترین قوم در ایران است. تمام آن چه زندگی شان لازم دارد را در همان محدوده سرزمینی خودشان آماده می کنند: از لباس و پارچه لباس گرفته تا کفش و مواد اولیه لازم برای تولید کفش و مانند اینها. ثبت جهانی هورامان این دستاورد را دارد که از این پس برای این منطقه بعنوان یک واحد سرزمینی برنامه ریزی کند تا بتوان این داشته ها و این خودبسندگی را حفظ کرد. بعلاوه باید مزیت های اقتصادی و معیشتی که به دنبال این ثبت می آید را هم در نظر گرفت. وقتی یک مجموعه عظیم شامل ده ها روستا به ثبت می رسد در دنیا هم نسبت به یک بنای تنها بیشتر شناخته می شود. این مورد بر تمام ابعاد زندگی ساکنان این منطقه تأثیر خواهد گذاشت؛ بخصوص بر فرهنگ و اختصاص بودجه.

ایده ثبت جهانی هورامان از گذشته در ذهن ها وجود داشت، شاید از ۲۰ سال قبل این ذهنیت بود که اینجا ارزش ثبت دارد اما آن چه امروز می بینیم حاصل تلاشهای بی وقفه در ۵ سال قبل است. در این سال ها پایگاه منظر تاریخی – فرهنگی هورامان (زیر نظر معاونت میراث فرهنگی کشور و دفتر ثبت جهانی در معاونت میراث فرهنگی کشور) به صورت بی وقفه مشغول جمع آوری این پرونده بوده است. در همین ۵ سال تجربه خوبی در زمینه تخصیص و نحوه هزینه کرد بودجه داشتیم. وقتی بودجه های استانی و کشوری می آمدند شاید به لحاظ میزان بودجه تغییر چندانی وجود نداشت اما در این سال ها کوشش برای تشکیل پرونده برای هورامان، این بودجه ها به صورت هدفمند هزینه شدند. در نظر بگیرید که قبلا به یکی از شهرداری های منطقه بودجه ای تخصیص می دادند که کل آن خرج آسفالت می شد اما وقتی نقشه هدفمندی به وجود آمد، مجریان هم قرار شد بر مبنای همین نقشه پیش بروند. استاندار، معاونان استاندار، اداره میراث فرهنگی و… هر پولی که تخصیص می دادند در راه و راستای همین برنامه بود.

یکی از بزرگان می اظهار داشت: در کشور ما پول کم نیست، برنامه و مدیریت کم است. برای همین این برنامه داشتن سبب شد بودجه ای که بدون تغییر قابل توجهی نسبت به قبل می رسید، در اجرا خودش را خیلی خوب نشان دهد. در حوزه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، یکی از شاخص ترین خصوصیت های هورامان حوزه گردشگری می باشد. اگر تعداد بوم گردی های استان کردستان را به صورت کلی در نظر بگیرید، شاید ۹۰ درصدشان در هورامان متمرکز باشند. این یعنی برندسازی (از نقاطی که با همان بودجه ها مورد حمایت و بهبود قرار گرفت.) کسی که می داند مقرر است این منطقه ثبت جهانی شود بیشتر به سمت تاسیس بومگردی سوق پیدا می کند. همین حالا خوشبختانه تلاشی در جریان است که از کولبران شناخته شده منطقه پشتیبانی شود تا به سمت راه اندازی بومگردی متمایل شوند و یکی از اشکالات منطقه هم حل شود. این نتیجه کار هدفمندی است که پشتیبانی میراث فرهنگی و استانداری را دارد. این فرصتی است که آنرا تبدیل به یک مسیر معیشتی مناسب برای منطقه کرده ایم. بعلاوه از زمانی که به خاطر وجود برنامه مدیریتی دیگر اجازه ساخت و ساز با مصالح غیر متناسب با بافت معماری منطقه داده نمی گردد، همان مصالح بومی مورد استفاده قرار می گیرند و به جای مثلاً واردات سنگ های تزئینی، از مصالح خود منطقه استفاده می شود. کسانی که با چنین مصالحی می توانند کار کنند معماران خود منطقه هستند؛ معماران و چوبکارانی که پیش از این داشتند بیکار می شدند. این هنرهایی که گاه با ورود نیروهای غیر بومی ساخت و ساز داشتند به دست فراموشی سپرده می شدند، درحال احیا هستند.»