مراسم خاکسپاری پیکر حبیب الله صادقی شنبه 8 مرداد با حضور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، رئیس سازمان تبلیغات اسلامی، رئیس حوزه هنری، رئیس فرهنگستان هنر و خانواده آن مرحوم برگزار گردید.

به گزارش آبنما کار به نقل از مهر، مراسم خاکسپاری پیکر زنده یاد حبیب الله صادقی نقاش باسابقه انقلابی و متعهد شنبه ۸ مرداد با حضور محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، حجت الاسلام قمی رئیس سازمان تبلیغات اسلامی، محمد مهدی دادمان رئیس حوزه هنری، غلامعلی حدادعادل رئیس فرهنگستان ادب، بهمن نامور مطلق رئیس فرهنگستان هنر، خانواده زنده یاد صادقی، سیدعباس صالحی، سیدمحمد بهشتی، مجید مجیدی، حسن روح الامین، کامیار صادقی، تعدادی از مدیران هنری و هنرمندان از مقابل فرهنگستان هنر اجرا شد.
اجرای این مراسم بر عهده اسماعیل آذر بود. مجتبی رحماندوست عضو پیوسته فرهنگستان هنر، در ابتدای مراسم خاکسپاری، پیام تسلیت رهبر معظم انقلاب اسلامی و پیام تسلیت آیت الله سید ابراهیم رئیسی رییس جمهور را قرائت کرد.

از پدرم هیچ چیز جز عشق به یاد ندارم/ همه کارهای پدرم سمفونی عشق به دوده است
امیرحسین صادقی فرزند زنده یاد صادقی با تشکر از حضار برای حضور در مراسم خاکسپاری پدرش اشعاری از مولانا قرائت کرد و اظهار داشت: من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو/ پیش من جز سخن شمع و شکر هیچ مگو؛ به سبب مشغله زیاد پدرم، در زمان حیات ایشان فرصت کمی برای گپ و گفت با ایشان داشتم. ایشان برنامه های بسیار، اهداف بلند، وظایف خطیر و بار سنگینی داشتند. هنرمند آیینه است و آیینه، کاری جز روایت ندارد. هنرمند روایتگر عشق است و من از پدرم هیچ چیز جز عشق به یاد ندارم. من از ایشان جز اخلاق و عشق هیچ چیز دیگری به یاد ندارم.
وی تصریح کرد: پدرم در نقاشی، عشقش به دوده (ع) را نشان می داد. کارها و آثار او را نگاه کنید، همه آنها سمفونی است. شما یک کار ۱۰۰ متری از او دیدید، من در زمان حیات هزارها هزار کیلومتر از این آثار را به چشم دیدم.

در ادامه، حجت الاسلام قمی رییس سازمان تبلیغات اسلامی در سخنانی کوتاه بیان کرد: به عنوان یک طلبه و خادم سید الشهدا مقابل السلام، حالا که غصه دار از دست دادن مرحوم صادقی هستیم و روز تشییع او نخستین روز ماه محرم و عزاداری حسینی است و عزاداران جامه های مشکی شان را از کمدها درآورده اند، امیدوار هستم در این روز ایشان به مهمانی آسمانیان و به کاروان عاشوراییان بپیوندد.
محمدمهدی دادمان رییس حوزه هنری نیز به خاطره ای از زنده یاد حبیب الله صادقی اشاره نمود و اظهار داشت: زنده یاد صادقی بواسطه رفاقت قدیمی که با پدر بنده داشتند، لطف زیادی به من داشتند و در آخرین دیدارمان می گفتند من می دانم «در رثای سیمرغ تجلی» آخرین کار من و وصیت نامه من است. آقای صادقی از شروع کار، قبل از انقلاب تا به امروز با خلق هر اثر هنری جامعه هنری را شگفت زده می کردند. انشاءالله یاد، راه، مکتب فکری شان به همت همه شاگران و علاقه مندان شان ادامه دار و مستدام خواهد بود.
زنده یاد صادقی جلوه هایی از زیبایی دین را به زبان تصویر نشان داد
محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در مراسم وداع با «حبیب هنر ایران» بیان کرد: استاد حبیب الله صادقی، هنرمند ماندگار هنر انقلاب و دفاع مقدس و قلم طلایی هنر ایران، در آستانه ماه محرم تن را در بین زمینیان رها کرد و بر همای جان نشست و از عالم خاک پر کشید تا بال در بال ملائک در پیشگاه معبودِ ازلی جایگاهی رفیع و مقامی شامخ یابد. وی پای آرمان های انقلاب اسلامی ایستاد و جلوه هایی از زیبایی دین را به زبان تصویر نشان داد. تصویرگر پیشاهنگ جبهه هنری انقلاب و مقاومت و جویبار زلال هنر ایران و انقلاب بود که در آثارش سراسر نبرد تاریکی و روشنایی را بازنمایی می کرد.

وی اظهار داشت: مرحوم صادقی توان خودرا در راه ثبت حقیقت از نظر ولایت و بیان هنرمندانه آن چه در تاریخ انقلاب اسلامی رقم خورده بود، صرف کرد و جان های خسته مردمان عصر جدید را با هنر دینی و انقلابی آشنا ساخت. وی در میدان بود و در معرکه، «عمار گونه».
اسماعیلی با اعلان اینکه مرحوم صادقی زحمات بسیاری در عرصه ترویج فرهنگ و هنر قرآنی کشید، توضیح داد: این هنرمند سینه سپرکرده انقلاب و هنرمندی در تراز انقلاب اسلامی بود که در دوران فعالیت درخشان خود خدمات و زحمات بسیاری در عرصه ترویج فرهنگ و هنر قرآنی کشید و در خلق آثار ماندگار و جاودان همتی وافر گماشت. آثار بی بدیلش، برجوشیده از روحیه انقلابی و ملهم از تعالیم قرآن و سرشار از جسارت، نوآوری و زیبایی بود. او همیشه در قامت یک هنرمند انقلابی و دلسوز، از آرمان های انقلاب اسلامی و دستاوردهای آن پاسداری کرد.
حبیب الله صادقی به آرمان هایش تا هنگام وفاتش وفادار ماند
بهمن نامورمطلق رییس فرهنگستان هنر نیز در این مراسم اظهار داشت: حبیب الله صادقی، هنرمند مقاومت و هنرمند مردم است و این را به خوبی مضامین نقاشی هایش بیان می کند؛ هنرمندی که وقتی خودرا شناخت، خود ماند و دیگر نشد. به دور از گروه بازی ها و گره بندی ها بود و همه را دعوت به هم افزایی می کرد. در دوره ای بصورت همزمان عضو پیوسته فرهنگستان هنر، هنرمند و همکار در زمینه هنری و رییس موزه هنرهای معاصر تهران بود. او به آرمان هایش تا هنگام وفاتش وفادار ماند، آرمان هایی که از اصول فکریش سیراب می شدند.

وی، حبیب الله صادقی را وارث هنر پر افتخار ایران و الگویی بی سابقه در حوزه هنر مقاومت دانست و اشاره کرد: آن مرحوم وارث رنگ های مانی و سلطان محمد تبریزی، وارث مضامین مردمی کمال الدین بهزاد و رضا عباسی است اما در نقاشی مقاومت خودش الگویی بی سابقه و اسطوره ای ماندگار است. وی در خلق و نقد، هنر و دانش، معنویت و معرفت، سنت و مدرنیته را با هم پیوند می زد چنانچه هم استادی با اخلاق و هم نقاشی خلاق به شمار می رفت. قدر زمان را خوب می دانست و سرعت نقاشی هایش با سرعت پرستو در موسیقی برابری می کرد.
رییس فرهنگستان هنر همین طور اظهار داشت: وقتی قلمو دست می گرفت، رنگ ها، آسمان آبی، رودی جاری، ابر و باران، گلی زیبا می شدند، میدان نبرد مقابل ظلم، دستان گره کرده، شهیدی بر روی خاک، مادری رنج کشیده، چهره نوازنده ای تنها می شدند. دوستانش خوب می دانند، وقتی پرنده خیالش به پرواز در می آمد دفترچه ها، بوم ها حتی دیوارها فضا کم می آوردند.
نامورمطلق درباره اثر «در رثای سیمرغ تجلی» که آخرین کار او بود و نیمه کار ماند، اظهار داشت: ۲ سال پیش، زمانی که دیگر آثار کوچک، راضی اش نمی کرد، همه اندوخته ها و تجربه های گرانقدر خودرا جمع کرد تا یک اثر بزرگ خلق کند، گویا حس می کرد فرصت زیادی برایش باقی نمانده و باید شاهکار زندگی اش را بیآفریند. می گفت اثری به مساحت ۱۰۰ متر، اما همه می دانستیم که عدد صد نمادین است مانند ۱۰۰ میدان خواجه عبدالله انصاری. او در حقیقت قصد داشت روایت مقاومت حماسی مردم ایران را به تصویر بکشد اما مضمون اصلی او شهید سلیمانی بود، در زیرزمین موزه فلسطین فرهنگستان هنر چند ۱۰۰ روز و چند هزار ساعت وقت برای آن گذاشت.

وی با اشاره به ذوق و شور مرحوم صادقی وقتی کسی برای دیدار اثر «در رثای سیمرغ تجلی» می رفت، بیان کرد: هنگامی که کسی برای دیدنش می رفت چه با اشتیاق راوی روایت های تو در توی تصویری خود می شد؛ چه سعادتمند بودند آنهایی که از زبان خودش روایت نقاشی اش را شنیدند و چه کم توفیق آنهایی که دعوت شدند و نیامدند. خانه های آخر این اثر هنوز تمام نشده بود که وی از میان ما رفت، درست مثل مثنوی مولوی که بسیار دوستش می داشت؛ اثری که اگر تمام می شد ناقص می ماند. اثری که گشوده مانده و نسل های بعد را به ادامه آن دعوت می کند. نقاشی حبیب نیز روی هنرمندان جوان باز است مانند راهش.
محمدعلی رجبی عضو پیوسته و رییس گروه هنرهای سنتی فرهنگستان هنر نیز بیان کرد: این عاقبت همه ماست ولی هیچ گاه فکر نمی کردم بمانم و حبیب در بین ما نباشد. دوست دارم بگویم حبیب جان بلند شو و آن لباس های تمام رنگی ات را بپوش سرتاسر رنگ بود دل نمی کند از این اثر به نظر تمام شده این کار ولی چرا دل از این اثر نمی نماید.
وی اظهار داشت: می دانید در عالم هنر اگر هنرمند از اثرش دل بکند دیگر نمی تواند بعد کار کند. سنتی در گذشته بود که وقتی هنرمندان ما اثری فاخر را در دست می گرفتند وقتی می خواست تمام شود کار نیمه کاره ای را به دست می گرفتند چونکه وقتی کار تمام می شد زندگی ظاهری آنها با کار تمام می شد. حبیب عزیز ما با این کار همه وجودش را گذاشت و او با کار به اتمام رسید و آنچه را که باید در این عالم انجام می داد، انجام داد.

در اختتام مراسم، نماز میت به امامت حجت الاسلام قمی بر پیکر حبیب الله صادقی خوانده و زنده یاد صادقی به سمت خانه ابدی بدرقه شد.

منبع: آبنما کار