به گزارش آبنما کار، در نشست تبیین رویکرد جدید بیست و نهمین جشنواره ملی هنرهای تجسمی جوانان ایران، نگار نادری پور استاد کارگاه مجسمه سازی، نقطه قوت جشنواره را بازگشت فرایند خلق به جای تمرکز بر اثر دانست.

به گزارش آبنما کار به نقل از ستاد خبری بیست و نهمین جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران، نشست تخصصی تبیین رویکرد جدید بیست و نهمین جشنواره ملی هنرهای تجسمی جوانان شامگاه یکشنبه ۶ شهریورماه با حضور محمدمهدی رحیمیان دبیر هنری جشنواره و نگار نادری پور داور و استاد رشته مجسمه سازی جشنواره بیست و نهم برگزار گردید.
در این نشست، محمدمهدی رحیمیان دبیر هنری بیست و نهمین جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران با اشاره به حذف رقابت از جشنواره بیست و نهم اظهار داشت: در بیست و نهمین دوره جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران، پذیرفتیم جریان رقابتی را از جشنواره تجسمی جوانان دور کنیم؛ چونکه هدف ما مسابقه نبود و از آنجائیکه از ابتدا هسته کار بر آموزش و یادگیری استوار بود، خواستیم آنرا حفظ نماییم. این که چطور شیوه تغییر کند، برای ما از اهمیت زیادی برخوردار بود.
وی بیان نمود: دوستان فکر می کردند مقرر است بر مهارت ورزی تاکید شود اما در انتخاب هنرجوها با چند گروه مواجه بودیم؛ خودآموخته ها، افرادی که آموزش خوب دیده بودند، افرادی که آموزش متوسطی دیده بودند و افرادی که آموزش های نامناسبی را دریافت کرده بودند.
رحیمیان با اعلان اینکه مسئله یابی آموزش در ابعاد کلی در سرتاسر کشور مورد توجه است، اشاره کرد: ما خیلی از افراد شایسته ای که رده بالایی داشتند را انتخاب نکردیم اما افرادی که حالا بعنوان هنرجو پذیرایشان هستیم، جوانانی مستعد، علاقمند، ماهر و آموزش پذیرند.
وی در رابطه با کارگاه های این دوره از جشنواره هم اظهار داشت: بیست و نهمین جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران، دوره ای کارگاهی است که تا آذر ماه سالجاری ادامه خواهد داشت. هدف گذاری ما در این مرحله، رسیدن به نمایشگاه است و آثاری که طی ۴ ماه آینده تولید می شوند، در نمایشگاهی واقعی به معرض نمایش درمی آیند. پس هدف گذاری به این صورت است که کاری نمایشگاهی تولید شود. نکته مورد توجه ما اینست که خلق اثر هنری در رویارویی با مخاطب صورت گیرد و این با روشی که در دوره های قبل وجود داشت، ۱۸۰ درجه متفاوت است.
دبیر هنری جشنواره در بخش دیگری از سخنان خود اظهار داشت: سازوکاری که پیش گرفتیم، تلفیقی از روش آموزشی برای دانشجویان کارشناسی ارشد و دانشجویان دکتری است. تکلیف ما در این روش، رفتن به سمت طرح مساله است و در رابطه با تکنیک صحبتی نخواهیم داشت. این که به سمت اثر هنری می رویم، کاری خلاقه است و نوآوری و بدعت در مرحله بعد، محقق می شود.
در ادامه این نشست، نگار نادری پور هنرمند مجسمه ساز و استاد کارگاه مجسمه سازی جشنواره در سخنانی اظهار نمود: معمولا رویکرد من نسبت به جشنواره هایی نظیر جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران، نگاهی انتقادی است و همیشه نظراتم با صدمه شناسی همراه می شود؛ این که چرا جشنواره ها به چیزی منجر نمی گردد. هرچند لازم است بگویم در هر دوره سعی کردیم نقطه ای تصحیح و ابداعاتی هم محقق شود. دو دوره برگزاری آنلاین جشنواره هنرهای تجسمی جوانان، فرصتی بنیادین برای جشنواره و ساختارسازی برای دوره فعلی آنرا فراهم آورد.
وی بیان نمود: آقای رحیمیان با قبول دبیری این دوره، چرخشی جدی در جشنواره پدید آوردند و تمرکز از اثر، به فرآیند خلق برگشت. ما نمی توانیم از هنر معاصر صحبت نماییم اما قوانین هنر رایج را نپذیریم. این دوره از جشنواره، نقطه آغازینی برای رویکرد جدید و نقطه عطفی از این باب است که ظرف چند روز، به جای مهارت دست ورزانه، به طرح ایده و جستجوگری بپردازیم.
نادری پور با اشاره به کانسپت محیط زیست که در این دوره از جشنواره مورد توجه است، اظهار داشت: محیط زیست طبیعی، اجتماعی و انسان ساخت، انواع متعدد محیط زیست هستند. محیط زیست، همواره مسأله ای بغرنج است و انگار برای ما ساخته نشده است. خواهش می کنم طرز فکرهای تحسین کننده را سرلوحه فکرمان قرار ندهیم و به آن چیزی فکر نماییم که در حقیقت با آن روبرو می باشیم. امروز محیط زیست، مساله ای جدی است و امنیت ملی ما با این مورد گره خورده است. این وضعیت از نظر من، وضعیتی جدی است که باید بعنوان زمینه ای اجتماعی، مبحث اجرای هنر باشد.
استاد رشته مجسمه سازی جشنواره بیست و نهم تصریح کرد: محیط زیست، موضوعی انتزاعی نیست و مجزا کردنش، صدمه های بسیاری را به آن وارد میکند. یکی از امکاناتی که این جشنواره به ما می دهد، ناظر به خلق و تولید اثر هنری است. از این طریق، می توانیم نگاه به محیط زیست را هم مورد توجه قرار دهیم. زیبایی های طبیعت تنها مواردی نیستند که باید به آنها پرداخت؛ و در این مورد رویکرد انتقادی هم مطرح است.
نادری پور ضمن تاکید بر کنش گری هنرمند امروز در مسائل مختلف اظهار داشت: هنرمند امروز در کنار متخصصان دیگر حوزه ها، سطح دیگری از هنر را خلق می کند و باید نسبت به مسائل حساس باشد. هنرمند کنش گر برای خلق اثر خود، باید زمینه اجتماعی را مهم پندارد و به این زمینه توجه داشته باشد.

منبع: آبنما کار