به گزارش آبنما کار، مدیرعامل خانه موسیقی ضمن عرضه توضیحاتی در رابطه با نحوه واکنش منتقدان به عملکرد این مجموعه صنفی از انجام چند فعالیت عملیاتی در سال ۱۴۰۲ برای ارتقا سطوح آموزشی و مبحث معافیت مالیاتی اطلاع داد.

خبرگزاری مهر – گروه هنر – علیرضا سعیدی: طی این سال ها هر زمان صحبت از خانه موسیقی به میان می آید، یکی از مهم ترین مولفه های رسانه ای که در کنار دیگر نکات در رابطه با این نهاد صنفی مورد توجه قرار می گیرد، نگاه عده ای از منتقدان به فعالیتهای این مجموعه است که همواره و در هر قالبی از نوک تیز انتقاد بی نصیب نمانده است. شرایطی که مشخص نیست مقرر است در چه زمان و مقطعی به ساحل آرامش برسد و شرایط را به سمت و سویی هدایت کند که چنین چالش هایی به نقطه پایان برسد و همه بتوانند در یک چارچوب منطقی مخالف و موافق در جهت تحقق اهداف صنفی گام بردارند. فرآیندی که متاسفانه طی سالهای اخیر در حوزه های سینما، تئاتر و هنرهای تجسمی هم به تناسب موضوعات مختلف وجود داشته و در مقاطعی حاشیه های گوناگونی را پیش روی مخاطبان و فعالان عرصه فرهنگ و هنر قرار داده است.
از سوی دیگر موارد و مسائل مختلفی هم در حوزه فعالیتهای خانه موسیقی وجود داشت و دارد که رسیدگی و حل مشکلات در ارتباط با آنها می تواند دستاورد مثبت و خوبی برای مهم ترین مجموعه صنفی حوزه موسیقی در کشورمان باشد. موضوع هایی چون داستان دنباله دار معافیت مالی هنرمندان، نحوه برگزاری انتخابات خانه موسیقی و چالش های مدیریتی که تمرکز روی هر کدام می تواند خود به تنهایی مدیر یک نهاد صنفی را با انبوهی از بایدها و نبایدهایی مواجه سازد که اگر همان مدیر بتواند از پس کسب نتیجه مثبت و موثر برای هر کدام برآید اساسا اتفاقات خوبی در انتظار او و مجموعه ای چون خانه موسیقی است.
حمیدرضا نوربخش خواننده و مدرس آواز که طی سالهای اخیر سکان دار هدایت خانه موسیقی ایران در چارچوب مدیرعامل بوده، در قسمت اول گفتگوی مشروح خود با خبرگزاری مهر ضمن عرضه گزارش عملکرد مجموعه تحت مدیریت خود به موضوع هایی چون مبحث تحریم کنسرت ها و مواضع خانه موسیقی در این حوزه به انضمام دیگر مواردی چون نوع مواجهه نهاد صنفی با اتفاقات اخیر و دفتر موسیقی وزارت فرهنگ اشاره و به بیان نقطه نظرات خود در این حوزه پرداخت.

وی در قسمت دوم ضمن اشاره به چالش های مدیریت این دوره از خانه موسیقی و از اقدامات خود و همکارانش در حوزه های در ارتباط با معافیت مالیاتی و دیگر حاشیه ها در رابطه با این نهاد سخن اظهار داشت که در ادامه مشروح آنرا می خوانید:
* آقای نوربخش در این بخش از مصاحبه مایلم بار دیگر به قصه طولانی منتقدان خانه موسیقی و مواجهه آنها با عملکرد جنابعالی و این مجموعه اشاره کنم، شرایطی که گویا همچنان در مجادله های رسانه ای وجود دارد و دوستان حتی با وجود برگزاری جلسات هفتگی شما با اهالی موسیقی معتقدند فضا آن گونه که باید دوطرفه نیست و ماجرا به سمت و سویی کشیده شده که در تنظیم اخبار این نشست ها هم انتخاب و یک جانبه نگری وجود دارد. بالاخره قصه منتقدان خانه موسیقی مقرر است تا چه زمانی ادامه پیدا کند؟ چرا هیچ اتفاق منجر به تعاملی میان شما و منتقدان خانه موسیقی آن هم در این شرایط حساس شاهد نیستیم؟
بنده بعنوان مدیرعامل خانه موسیقی بر این باورم که ما همیشه به نقدها جواب دادیم و به دوستان منتقد بارها گفتیم بیایید اینجا نقد کنید و پاسخش را هم دریافت کنید. ولی گویا عده ای کارشان و شغلشان نقد کردن است. گویی هویت آنها در چارچوب «منتقد» تعریف شده است. من این نوع رویکرد را چندان نمی شناسم. ضمن این که مگر ما در جلساتمان گفتیم خبرنگار و منتقد نیاید؟ وقتی اعلام می کنیم: «ورود به این جلسات آزاد است» یعنی ما میزبان خبرنگاران و منتقدان هم هستیم.
البته که باید این توضیح را هم بدهم جلساتی که تابحال برگزار کردیم، صرفا جلسه با منتقدان نیست. ما این جلسه ها را برگزار می نماییم که همه بیایند و حرف بزنند. جالب این که طی همین جلساتی که دوشنبه ها در خانه موسیقی برگزار می شود، کسانی هستند که نقدهای خارج از خانه موسیقی دارند. اما می آیند و در اینجا حرف هایشان را می زنند و ما هم تا جایی امکانش را داشته باشیم این نقدها را منتقل می نماییم. اصلاً این افراد می آیند که ما نکات را منتقل نماییم. من هم یادم نمی آید به دوستان برگزار کننده جلسات سفارش کنم که فلانی بیاید و فلانی نیاید.

* در بحث انتخابات اخیر خانه موسیقی نقدی عنوان شد که چرا این دوره از انتخابات بسته به شرایط فعلی که در آن قرار داریم، به صورت آنلاین برگزار نمی شود تا بتواند دربرگیرنده طیف بیشتری از اعضای رای دهنده باشد؟ آیا واقعاً برگزاری انتخابات آنلاین به لحاظ سخت افزاری دارای مشکلات و معایبی است یا اراده دیگری مانع از برگزاری این شیوه در انتخابات اخیر خانه موسیقی شد؟
اگر شما بروید و کمی جستجو کنید، می بینید خیلی از انتخاباتی که به صورت آنلاین برگزار شده، با چالش و حرف و حدیث رو به رو بوده اند. بنده همچنان هم معتقدم در خانه موسیقی زیرساخت برای برگزاری انتخابات آنلاین وجود ندارد که بتوانیم برپایه آن سنجش مناسبی برای بخش هویت سنجی رای دهندگان داشته باشیم. اینها به همراه یک اینترنت درست و حسابی، زیرساخت می خواهد. ضمن این که حتی اگر هم انتخابات آنلاین وجود داشت، ما به علت همین فقدان زیرساخت نمی توانیم به اعضا بگوییم بیایید و در یک بازه یک هفته ای رای بدهید.
انتخابات زمان و ساعت مشخصی دارد و اساساً هم تعدادی زیادی از اعضای خانه موسیقی در شهرستان ها و مناطقی حضور دارند که دسترسی به اینترنت برای آنها بسیار دشوار است و دربرگیرنده سختی هایی است که امکان دارد باعث اعتراضات زیادتری شود. مثلا این که بگویند: «ما در آن زمانی که گفتید نمی توانستیم به اینترنت دسترسی داشته باشیم و مسائلی از این دست». این نکات را هم باید جواب داد. بنابراین وقتی این زیرساخت اصلاً مهیا نیست، پس فعلا نمی توانیم انتخابات آنلاین برگزار نماییم.
* نکته دیگری که در رابطه با برگزاری انتخابات اخیر خانه موسیقی به آن اشاره شده بود، زمان برگزاری انتخابات بود که گفته شد، چرا در بازه زمانی که اوج پیک کرونا بود، فرایند انتخابات خانه موسیقی با حضور کم تعداد و حداقلی اعضا برگزار شد؟ موضوعی که از نگاه برخی منتقدان باعث ظهور و بروز حرف و حدیث هایی هم شد.
جالب اینجاست که ما در بازه زمانی که به سبب همین مبحث کرونا انتخابات را عقب انداختیم، بازهم به ما انتقاد می شد که چرا انتخابات را برگزار نمی کنید؟ به ما می گفتند که ما خودمان، خودمان را تمدید می نماییم و می خواهیم با این تاخیرها همچنان در خانه موسیقی ماندنی باشیم. در حالیکه مسئله عقب ماندگی انتخابات دربرگیرنده مشکلاتی همچون مسائل مالیاتی، بانکی و حقوقی بود که واقعاً باعث صدمه وارد به کارهای اداری خانه می شد. حتی در مقطعی بانکها دیگر تاریخ ها را نمی پذیرفتند. «روزنامه رسمی» هم تاریخی داشت که اگر از تاریخ می گذشت، دیگر امضا را قبول نمی کردند. پس این موارد به همراه خیلی از موارد دیگر ما را مجبور ساخت که حتما انتخابات را برگزار نماییم و بمحض این که ماجرای کرونا کمی فروکش کرد، انتخابات را در فضای باز تالار وحدت برگزار کردیم.

* یکی از نکات مهمی که طی ماه های گذشته می تواند از درجه اهمیت بالایی برخوردار باشد، بحث تمام نشدنی معافیت مالیاتی آموزشگاه های موسیقی بود که همچنان در وضعیت روشنی قرار ندارد. آیا خانه موسیقی قرار نیست در این حوزه اقدامات حمایتی را انجام دهد؟
البته آموزشگاه های موسیقی هم اکنون مجموعه صنفی دارند که بنده هم بعنوان مدیر یک مجموعه آموزشی عضو آن هستم. در این چارچوب دوستان مسائل مرتبط به آموزشگاه های موسیقی را از راه دفتر آموزش های معاونت هنری وزارت فرهنگ انجام می دهند. من هم در خانه موسیقی پیرامون مبحث مالیاتی پیگیر کارهایشان هستم. حتی در این حوزه سه صنف «خانه موسیقی»، «خانه تئاتر» و «خانه سینما» در این زمان بیشترین تعامل و پیگیری را با وزارت اقتصاد و سازمان امور مالیاتی کشور بابت مبحث معافیت مالیاتی برگزار کردند که بتوانیم در این حوزه شاهد اتفاقات موثری باشیم.
وقتی از بامداد کارم را در خانه موسیقی شروع می کنم با انبوهی از نامه هایی مواجه می شوم که معرف شرایط بسیار سختی است که حالا در زندگی معیشتی هنرمندان پدید آمده است. اینها روح و روان من را آزار می دهد چندی پیش هم که مجلس آمد و برای معافیت های مالیاتی سقف تعیین کرد، ما همان زمان در کمیسیون فرهنگی مجلس و هم در دیگر کمیسیون ها حضور پیدا کردیم و به نمایندگان و وزارت فرهنگ در قالب پیگیری هایی که در دولت قبل صورت گرفته بود، گفتیم این سقف اشتباه است. شما برای چند هنرمند سلبریتی نباید چندین هزار فعال فرهنگی هنری را با مالیات مجازات کنید. اما متاسفانه باردیگر این صورت گرفت و ما همچنان معترض هستیم و معتقدیم که تعیین سقف برای مبحث معافیت مالیاتی ظلم محض است.
متاسفانه در پیگیری هایی که پیرامون مبحث آموزشگاه ها انجام گرفته، مشخص شده آموزشگاه ها در رویارویی با مبحث مالیات ها با «تعدد برخورد» روبه رو هستند. یعنی در بعضی مناطق این مورد تعریف شده و کارها درست انجام می پذیرد و در بعضی موارد هم اصلاً ساز و کاری وجود ندارد. اخیراً هم در جریان برگزاری جلسه ای بین مدیران آموزشگاه های موسیقی، مسؤلان سازمان مالیاتی و دفتر آموزش های معاونت های هنری بودم که امیدوارم پیگیری دوستان و ما در خانه موسیقی بتواند به سرانجامی برسد.
* خانه موسیقی چه اولویت ها و برنامه هایی را برای اجرای در سال ۱۴۰۲ در نظر گرفته که می تواند عملیاتی شود؟
اگر بخواهم حقیقت را بگویم، ما آن قدر درگیر کارهای روزمره، ماجرای کرونا و اتفاقات چند ماه اخیر بودیم که متاسفانه نتوانستیم به برنامه ریزی ها و فعالیتهای بیشتر به آن معنا فکر کنیم؛ کما این که جشن خانه موسیقی هم برگزار نشد و ما در این حوزه هم نتوانستیم بر مبنای برنامه ریزی های قبلی فعالیتهایی را به صورت جدی انجام دهیم.
آنچه حالا ما به صورت جدی روی آن متمرکز هستیم، بحث نظارت فنی بر آموزشگاه ها و «کارت صلاحیت تدریس» است که تقریبا هر روز در محل خانه موسیقی آزمون مختلف در رابطه با این مورد درحال برگزاری است. ما معتقدیم بخش آموزش موسیقی در کشور به یک نظارت جدی نیازمند است که باید با سرعت صورت گیرد. ما در این چارچوب شورای آزمون خانه موسیقی را گسترش دادیم و حتی در ایام تعطیل هم کار می نماییم که بتوانیم مبحث آموزش موسیقی به سرانجام درستی برسیم.
بحث دیگری که ما در خانه موسیقی انجام می دهیم، برگزاری مسترکلاس هایی در ارتباط با همین آزمون هاست. در این چارچوب ما وقتی آزمون ها را در خانه موسیقی برگزار می نماییم، نگاه سلبی و حذفی نداریم. به عبارتی وقتی احساس می نماییم افرادی در قسمت هایی ضعف دارند و می توانند پس از گذشته سه یا شش ماه باردیگر در آزمون ها شرکت نمایند، ازاین رو مسترکلاس هایی را برگزار می نماییم که این نقیصه ها برطرف و سطح آموزشی افراد ارتقا پیدا کند. به هر حال بنده امیدوارم با بهتر شدن فضا، شرایط بگونه ای باشد که بتوانیم فعالیتهای بیشتری را در خانه موسیقی انجام دهیم، در این مقطع کنونی فعلا درگیر حوزه های صنفی هستیم و لاغیر.

* در مقطع حساس فعلی بزرگترین چالشی که بعنوان مدیر یک صنف مهم هنری با آن مواجه بودید، چه بود؟
متاسفانه شرایط کلی کشور و فضای جامعه نشاط آفرین نیست. ازاین رو بنده و مجموعه خانه موسیقی هم تابعی از این شرایط هستیم. پس وقتی می گویم ما در روزمرگی سیر می نماییم دقیقا نشأت گرفته از شرایطی است که به آن اشاره داشتم. این شرایط زمانی برای من دردناک تر و غم انگیزتر می شود که وقتی از بامداد کارم را در خانه موسیقی شروع می کنم با انبوهی از نامه هایی مواجه می شوم که معرف شرایط بسیار سختی است که حالا در زندگی معیشتی هنرمندان پدید آمده است. اینها روح و روان من را آزار می دهد. یعنی من به جای این که با همراهی هنرمندان موسیقی بتوانم به افق های دور نگاه کنم، باید بیایم و برای آن هنرمند شریفی که گرفتار است شرایط بهتری را در حد توان اداری و حقوقی ام فراهم کنم.
اینها موضوع هایی است که واقعاً روان من و همکارانم را به هم می ریزد، شما تصور کنید که تا همین مدتی پیش کار رفتن به این دادستانی و به آن مرجع قضایی بود تا بتوانیم نسبت به آزادی آن دسته از هنرمندانی که با مشکل قضایی مواجه گشتند اقدام نماییم. اینها روح و روانم را آزرده کرد اما از سویی دیگر وقتی دیدم کاری که بنده و همکارانم در این حوزه انجام دادیم، باعث ایجاد روحیه خود باوری شده و این که خانه موسیقی پناه هنرمندانی است که خیلی از آنها هم معروف نیستند، آرامش و غرور به من دست می داد. چون که بدترین حس، حس بی پناهی است و اینها کارهایی است که می توانستیم انجام دهیم و در حد توان انجام دادیم.