به گزارش آبنما کار، یک مورخ ایتالیایی ادعا کرده پلی را که در پس زمینه اثر معروف «مونالیزا» اثر «لئوناردو داوینچی» نقاشی شده شناسایی کرده است.
به گزارش آبنما کار به نقل از گاردین، «سیلوانو وینستی» مورخ ایتالیایی مدعی شده پلی که در پس زمینه نقاشی «مونالیزا» توسط «لئوناردو داوینچی» نقاشی شده، پل تخریب شده رومیتو دی لاترینا در آرتزو است.
اهالی این شهر کوچک در توسکانی بعد از اینکه ادعا شد پل نقاشی شده در پس زمینه مشهورترین پرتره جهان متعلق به این شهر است، بسیار هیجان زده شده اند. «سیلوانو وینستی» مورخ ایتالیایی، می گوید شکی ندارد که پل رومیتو دی لاترینا در استان آریزو همان چیزی است که لئوناردو در مناظر حومه شهر پشت مونالیزای مرموز نقاشی کرده است که به معمایی پایان می دهد که در طول سال ها به اختلافات بی شماری دامن زده است.
«داوینچی» نقاشی مونالیزا را در اوایل قرن شانزدهم در فلورانس کشید. هویت زنی که در نقاشی رنگ و روغن نشان داده شده و به صورت گسترده اعتقاد بر اینست که «لیزا دل جوکوندو» است و به همان اندازه پس زمینه دوردست در این اثر گمانه زنی های فراوانی را برانگیخته اند.
بر مبنای نظریه های گذشته، این پل با نام پونته بوریانو، نزدیک به لاترینا و همینطور پونته بابیو در شهر پیاچنزا در شمال ایتالیا شناسایی شده بود.
ولی اکنون «وینستی» مورخ ایتالیایی با استفاده از اسناد تاریخی و تصاویر هواپیماهای بدون سرنشین و با مقایسه بین نقاشی و تصاویر این منطقه گفته که این پل در واقع پل رومیتو دی لاترینا در آرتزو است.
وی در انجمن مطبوعات خارجی در رم در اینباره به خبرنگاران اظهار داشت: «گویاترین جزئیات در تعداد طاق ها بود: پل نقاشی لئوناردو مانند رومیتو چهار طاق داشت. از سوی دیگر پونته بوریانو دارای شش قوس است در حالیکه پونته بابیو بیشتر از شش قوس دارد.
حالا تنها یک طاق از پل رومیتو، که بر روی رودخانه آرنو امتداد داشت، باقی مانده است، همینطور پایه های پل در طرف مقابل ساحل رودخانه هنوز وجود دارد.
«وینستی» همینطور عنوان می کند که اسناد متعلق به خانواده مدیچی که در بایگانی دولتی فلورانس یافته شده نشان داد که مابین سالهای ۱۵۰۱ تا ۱۵۰۳ این پل بسیار شلوغ و کارآمد بوده است. وی همینطور می افزاید دقیقا در آن زمان بود که لئوناردو در منطقه وال دآرنو بود، ابتدا در خدمت «چزاره بورجیا»، از بدنام ترین خانواده های اشرافی در ایتالیای رنسانس بود و سپس در خدمت «پیرو سودرینی» یک سیاستمدار جمهوری فلورانس.
این مورخ ایتالیایی عرض بین سواحل رودخانه را اندازه گیری کرده و با استفاده از اندازه طاق باقی مانده مشخص کرده که چهار طاق هم اندازه به خوبی در سرتاسر آن قرار می گیرند. «وینستی» همینطور اسنادی پیدا کرده که نشان داده است «لئوناردو داوینچی» اغلب در آن زمان در فیزوله با عموی خود که یک کشیش بود، زندگی می کرده است.
«وینستی» در گذشته ادعاهای دیگری در مورد نقاشی مونالیزا مطره کرده بود، همچون اینکه لئوناردو در پرتره از یک مدل زن و مرد بهره برده است.
بعد از درگذشت «لئوناردو» در سال ۱۵۱۹، نقاشی «مونالیزا» در فرانسه جایی که این هنرمند سالهای پایانی عمرش را گذانده بود، باقی ماند. این نقاشی برای چندین قرن در مالکیت خاندان سلطنتی باقی ماند تا اینکه در نهایت در سال ۱۷۹۷ به صورت دائمی در موزه لوور به نمایش درآمد.
«مونالیزا» در اوایل قرن بیستم حدودا هنوز برای افراد خارج از جهان هنر اثری ناشناخته محسوب می شد. اما در سال ۱۹۱۱ یک ماجرای سرقت، این نقاشی را در مرکز توجه قرار داد. «وینچنزو پروجا» یکی از کارمندان ایتالیایی موزه لوور با هدف بازگرداندن این نقاشی به ایتالیا آنرا از موزه دزدید. او دو سال این نقاشی را در آپارتمانش پنهان کرد و سپس آنرا به مدیر گالری «اوفیتزی» نشان داد که در نتیجه آن «مونالیزا» دو هفته در «اوفیتزی» نمایش داده شد. «مونالیزا» در نهایت به «لوور» بازگردانده شد و «پروجا» هم به تحمل شش سال حبس محکوم شد.
این شاهکار این روزها در پشت لایه ای از شیشه ضدگلوله در موزه لوور به معرض نمایش گذاشته می شود. مونالیزا همچنان یکی از محبوب ترین آثار نمایشی لوور است و بدون شک یکی از پربازدیدترین تابلوهای نقاشی جهان به حساب می آید.

منبع: abnamakar.ir