به گزارش آبنما کار، با فضایی که از سالهای ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۷ وجود داشت و از هر سو به موسیقی سنتی ایران حمله های ناجوانمردانه می شد، استادان بزرگ، خانه نشین شدند و در چنین دوران سختی «مرکز حفظ و اشاعه موسیقی سنتی ایران» طرح ریزی و پس از مدتی تأسیس شد.
به گزارش آبنما کار به نقل از ایسنا، ۲۷ فروردین ماه سالروز درگذشت داریوش صفوت است؛ یکی از شخصیت هایی که برای پیشرفت این مرکز زحمت فراوانی کشید.
داریوش صفوت در سال ۱۳۰۷ در شیراز متولد شد و تعلیم سه تار را نزد پدرش (علی اصغر صفوت) شروع کرد که به سبب نشست و برخاست پدرش با اهالی هنر، او افتخار شاگردی حبیب سماعی را پیدا کرد و در ۱۶ سالگی (سال ۱۳۲۳) نزد او رفت و سنتور را نزدش آموخت. بعد از مدتی یعنی از سال ۱۳۴۴ تا ۱۳۴۸ داریوش صفوت نزد استاد محمد ایرانی مجرد رفت تا گوشه ها و ردیف های آواز ایرانی را فرا گیرد. در سال ۱۳۳۲ به دریافت مدرک لیسانس حقوق از دانشکده ی حقوق دانشگاه تهران نائل شد.
وی در اواخر سال ۱۳۳۹ برای تدریس به مرکز مطالعات موسیقی شرقی در انستیتوی موسیقی شناسی سوربن به فرانسه رفت. در نخستین بازگشتش به ایران در سال ۱۳۴۲ ازدواج کرد و برای تکمیل تحصیلات و تحقیقاتش باردیگر به فرانسه بازگشت. در سال ۱۳۴۴ از دانشکده ی حقوق دانشگاه پاریس، مدرک دکتری را در حقوق بین الملل گرفت و در همین سال به ایران بازگشت.
زمانیکه صفوت در مرکز مطالعات موسیقی شرقی پاریس تدریس می کرد، یکی از آرزوهایش ایجاد مرکزی در ایران در جهت حفظ و تقویت موسیقی اصیل ایرانی بود. این تفکر صفوت سبب شد که در سال ۱۳۴۷ یکی از مهم ترین رویدادها برای موسیقی اصیل ایرانی رقم بخورد. او با گرد آوردن بعضی از استادان بنام موسیقی ایرانی مانند نور علی خان برومند، سعید هرمزی، عبدالله خان دوامی، محمود کریمی، یوسف فروتن و… توانست گروهی از هنرجویان نخبه را پرورش و تحویل جامعه ی موسیقی دهد.
آن زمان رواج موسیقی پاپ از رادیو و تلویزیون سبب گوشه نشینی استادان بزرگ موسیقی شده بود، صفوت با بنیان گذاری مرکز حفظ و اشاعه ی موسیقی در گسترش موسیقی اصیل ایران و پرورش موسیقی دانان جوان سهم بسزایی داشت.
در این مرکز دستگاه ها، گوشه ها، ریزه کاری ها و رموز موسیقی سنتی، به جوانان شیفته و با استعداد آموزش داده می شد. جوانانی که یا از دانشکده ی هنرهای زیبا در رشته ی موسیقی لیسانس داشتند یا در شرف لیسانسه شدن بودند و در دانشکده ردیف ها را نزد نورعلی برومند و داریوش صفوت فراگرفته بودند، در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی نزد آن دو و استادان دیگر این مرکز، به تکمیل و توسعه‌ی دانش موسیقی خود پرداختند.
همچون ی این شاگردان میتوان داود گنجه ای، عبدالمجید کیانی، ناصر فرهنگ فر، جلال ذوالفنون، حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان، داریوش طلایی و رضا شفیعیان را نام برد.
هنرمندانی مانند داود گنجه ای، جلال ذوالفنون، محمدرضا لطفی، پرویز مشکاتیان، مجید کیانی، محمدرضا شجریان، علی اکبر شکارچی، حسین علیزاده، داریوش طلایی، محمدعلی کیانی نژاد، داریوش پیرنیاکان، نورالدین رضوی سروستانی، محمدعلی حدادیان، مرتضی اعیان، مرحوم عشقی و… همچون چهره های شاخصی هستند که دوره های آموزشی و پژوهشی خویش را ابتدا در این نهاد آغاز کردند و سپس راه شان را ادامه دادند.
بسیاری از هنرمندان معتقدند که تشکیل این مرکز، رنسانسی در موسیقی ایرانی ایجاد کرد و سبب شد روند آموزش موسیقی ایرانی در جامعه به جریان بیفتد.
صفوت ساعت ۱۰ دقیقه ی صبح روز سه شنبه ۲۷ فروردین ۱۳۹۲ در تهران و در خانه اش دنیا را ترک کرد. پیکرش در آرامستان بهشت سکینه به خاک سپرده شد.
فاطمه واعظی معروف به (پریسا) که مدت زیادی نزد صفوت شاگردی کرده است، بعد از درگذشت استادش در سخنانی اظهار داشت: ارسطوی موسیقی اصیل ایران را از دست دادیم. موسیقی از دیدگاه او تنها صوت، ملودی و ردیف نبود. موسیقی برای او ابزاری برای توجه به عالمی دیگر بود؛ ابزاری برای در خود فرو رفتن و تزکیه نفس…

منبع: آبنما کار