آبنما کار: آیین رونمایی از آلبوم موسیقی «مولانا تا سایه» به آهنگسازی پیروز ارجمند و خوانندگی و تهیه کنندگی کیوان رستگاری در موزه موسیقی ایران اجرا شد.
به گزارش آبنما کار به نقل از ایسنا، پیروز ارجمند آهنگساز پروژه «مولانا تا سایه» در ابتدای این برنامه ضمن ارائه توضیحاتی از روند تولید این آلبوم اظهار داشت: حدود سه سال پیش با دکتر رستگاری توافق کردیم تا یک اثر مشترک را تولید نماییم در این خصوص برای انتخاب شعر صحبت می کردیم که علاوه بر انتخاب اشعاری از مرحوم هوشنگ ابتهاج به اشعار مولانا رسیدیم. البته آن چه تا امروز عمدتاً از مولانا در موسیقی معرفی شده عموما برداشت هایی موسیقایی برگرفته از موسیقی های منطقه کردستان و موسیقی صوفیانه بوده اما ما می خواستیم فضای جدیدی را در این حوزه تجریه نماییم که خوشبختانه با همراهی مهران اکرمی و کیوان رستگاری شرایط متفاوتی به وجود آمد که نتیجه اش آلبوم «مولانا تا سایه» شد.
کیوان رستگاری خواننده و تهیه کننده آلبوم «مولانا تا سایه» نیز در این مراسم با قرائت متنی اظهار داشت: موسیقی نواحی ایران هرکدام به داستان که نه بلکه به واقعیت هایی تاریخی گره می خورد که پشت هر نت آن دردهای زیادی است که بغض ها را می سوزاند و باید شنید و خواند گریست که در این سرزمین چه داستان هایی گذشته است. در این راه ترانه های ما نیز دربرگیرنده نکات مختلفی است که می تواند از دریچه موسیقی وارد فضاهای متفاوتی شود. ما هم وظیفه داریم که به فرزندانمان این ارزش ها را یاد بدهیم و نشان دهیم که می توان بر طبق این ترانه ها و موسیقی ها ملودی های متفاوت جدیدی خلق کرد. مسیری که در این آلبوم بواسطه حضور پیروز ارجمند انجام شد و با عشقی که در این کار داشت همراه با مهران اکرمی اشعار مولانا و ابتهاج را با موسیقی ممزوج کردند.
وی ادامه داد: بر این باورم نیاکان من و شما، ما را ستایش خواهند کرد که تلاش داشتیم چنین آثاری را با الهام و استفاده از بزرگان ادبیات ایران به جامعه نشان دهیم. نوشته ها و آثاری که بوی انسانیت می دهند و می تواند خاصیت های متفاوتی داشته باشند که امیدوار هستم مورد توجه نیز قرار گیرد.
دسترسی به ذات هستی در آلودگی فضاهای نشانه ای
حمید شهیری (استاد تمام دانشگاه تربیت مدرس در عرصه نشانه ـ معناشناسی) نیز در بخش دیگری از این مراسم اظهار داشت: رابطه موسیقی و انسان در عرصه های معناشناسی دربرگیرنده نکاتی است که می توانیم پیرامون آن به قصه ها و داستان های زیادی اشاره نمود.
وی ادامه داد: ما انسان ها آن قدر در زندگی خودمان درگیر و زندانی ساختارهای نشانه ای هستیم که ما را از جانمان دور می کنند و موجب می شوند بین ما و جوهره انسان فاصله ایجاد شود؛ موضوعی که ما را از اصل پدیده هم دور می کند. آنچه که معصومیت را لکه دار می کند فضاهای نشانه ای هستند که جوهره آدمی را آلوده می کند. بدین سبب تن ما بدین سان تن ابزاری و تن ابژه ای است که متاسفانه دریچه وجودی خودرا گم کرده است؛ یعنی اتفاقی که در جهان بشری افتاده این است که انسان ها دریچه وجودی خودرا بسته اند. پس حالا که چنین است باید چه کنیم؟ به اعتقاد من یکی از راه کارها راه حل رجوع به مولانا و موسیقی است. در این مجال موسیقی به کمک می آید تا در آلودگی فضاهای نشانه ای اجازه دسترسی به ذات هستی داشته باشیم.
این استاد دانشگاه بیان نمود: من اعتقاد دارم، این پرده دود اندود با موسیقی و مولانا به کنار می رود که از پس پرده نور را ببینیم. موسیقی وجه مادی را می گیرد و معصومیت زبانی را به نشانه برمی گرداند و در یک مولفه شنیداری انسان سیستم اعصاب را همراهی می کند و پس از برداشتن کنترل های نشانه ای روزنه ای را بوجود می آورد که نهایت آن روشنی و نور است.
وی در بخش دیگری از صحبت های خود ضمن ارائه توضیحاتی مشروح درباره ی آن چه بین رابطه موسیقی و مولانا مطرح می شود، توضیح داد: موسیقی نه در قالب کمی که در قالب کیفی عمل می کند و این فضایی برای به آغوش کشیدن جان و جوهره انسانی است. اینجاست که مولانا به وجود می آید و با موسیقی به وجود انسانی کمک می کند؛ البته موسیقی مربوط به مولانا دربرگیرنده فضای خاصی است که با موسیقی های دیگر فرق می کند. موسیقی مربوط به مولانا کمک می نماید که ما به فضای امتزاح نزدیک شویم. مسیری که به اعتقاد من در آلبوم «مولانا تا سایه» وجود دارد و می تواند از جهات مختلف مورد کنکاش و بررسی قرار گیرد.
«من نه چنانم که تویی» با شعر مولانا، «مطرب مهتاب رو» با شعر مولانا، «معشوقه به سامان شد» با شعر مولانا، «صورتگر نقاش» با شعر مولانا، «عید نو» با شعرمولانا، «ای عشق» با شعر هوشنگ ابتهاج، «ای عاشقان» با شعر مولانا، «مژده بده» با شعر ابتهاج همچون قطعاتی هستند که در این آلبوم گنجانده شده اند.
کیوان رستگاری تهیه کننده و خواننده، پیروز ارجمند آهنگساز، مدیر تولید و هنری، نیما جوان (نشر و پخش جوان) به عنوان ناشر، علی جعفری پویان، بردیا کیارس، سینا جهان آبادی، امین غفاری، تینا جامه گرمی، حامد کرمانی، علیرضا دریایی نوازندگان ویولن، فیلیپ اگنس نوازنده ویولن مهمان، علی جعفری پویان، میلاد عالمی، علیرضا دریایی، میثم مروستی نوازندگان ویولا، کریم قربانی نوازنده ویولنسل، علیرضا دریایی نوازنده کمانچه، بابک ریاحی پور نوازنده گیتاربیس، درشن آنند نوازنده طبلا، علی جمالی نوازنده تارآذری و گیتار الکتریک، همایون نصیری، علی جمالی و کورش بزرگ پور نوازندگان پرکاشن، مهران اکرمی نوازنده سازهای الکترونیک، پیانو، طراحی، پروگرام، اجرای درامز و پرکاشن، فیروزویسانلو و علی جمالی نوازنده گیتار نایلون، آرین قیطاسی نوازنده ساکسفون، پریسا دلفانی هم خوان، صالح زند خواننده هم خوان، روح الله ملکوتی عکس، امید نیک بین، رضا اسدپور، سامان مهدوی، مهران احمدی صدابرداران، سامان مهدوی میکس و مسترینگ، حمید رضا کاشانی نقاشی خط و گرافیک، الهه تراکمه و محمدرضا محمدی گرافیست و طراحی جلد عوامل اجرائی این آلبوم که در استودیو «شهرصدای پارسیان»، استودیو «آکواریوم» و استودیوی «حوزه هنری کرمان» ضبط شده را می سازند.
