آبنما کار: در صورتیکه جامعه ورزش سال هاست در انتظار دریافت حق پخش تلویزیونی است، حالا ایسنا به بخشنامه پیشنهادی سازمان صداوسیما برای پرداخت حق پخش دست یافته که بر طبق آن، بنظر می رسد این سازمان قرار نیست از درآمد حاصل از تبلیغات چشم پوشی کند و همچنان منتظر اختصاص اعتبار از بودجه عمومی است.

به گزارش آبنما کار به نقل از ایسنا، با لازم الاجرا شدن برنامه هفتم توسعه در تاریخ سوم مرداد، جامعه ورزش به ویژه فوتبال منتظر تنظیم بخشنامه حق پخش تلویزیونی تا تاریخ سوم آبان بودند اما این اتفاق با وجود گذشت یک ماه از زمان قید شده در برنامه هفتم، عملی نشده است.

پیش از این منابع آگاه به ایسنا گفته بودند که با وجود برگزاری جلسات گوناگون بین صداوسیما و وزارت ورزش برای تنظیم بخشنامه حق پخش، تاکنون بخشنامه پیشنهادی از طرف صداوسیما مورد تایید وزارت ورزش و جوانان قرار نگرفته است. این مساله موجب شد که ایسنا در ادامه پیگیری اش درباره ی موضوع حق پخش به بخشنامه پیشنهادی سازمان صداوسیما نائل شود. در ادامه به مهم ترین موارد نگارش شده در بخشنامه حق پخش پیشنهادی صداوسیما پرداخته شده است.

رقم حق پخش چقدر است؟

مانطور که پیش بینی می شد صداوسیما، ورزش را در درآمدهای حاصل از برنامه های تولیدی و پخش تبلیغات قبل، حین و پس از مسابقات سهیم نکرده و بجای آن در ماده (۳) بخشنامه پیشنهادی، سازمان برنامه و بودجه را مکلف دانسته که بر طبق نظر کارگروه مشترک (صداوسیما، وزارت ورزش و سازمان برنامه) منابع لازم را برای تامین حق پخش از محل منابع عمومی دولت تامین کند. علاوه بر این سازمان صداوسیما عنوان کرده که تکلیف قانونی اش در قبال حق پخش تلویزیونی منوط به تامین اعتبار در قانون بودجه است.

چنین موضعی از طرف صداوسیما جدید نیست و قبل از این پیمان جبلی، رییس سازمان صداوسیما اظهار داشته بود: “حرف ما این است که به همان شکل که حق پخش بازی های خارجی را ما پرداخت می نماییم و در بودجه دولت محترم و مجلس لحاظ می شود، به همان نحو باید حق پخشی که برای برنامه های ورزشی داخلی تعیین می شود، در ردیف های بودجه ما گذاشته شود تا بتوانیم با هماهنگی وزارت ورزش به فدراسیون ها اختصاص دهیم.”

بیشتر بخوانید:

صداوسیما فراتر از قانون/ چرا حق پخش تحقق پیدا نمی کند؟ حق پخش واقعی فوتبال ایران چقدر است؟/ حداقل ۷۵۰ میلیارد برای هر تیم! سازوکار حق پخش در دنیا/ لیگ ایران کم ارزش تر از لیگ بیست و سوم آسیا شاخصه های تعیین میزان حق پخش هر رشته ورزشی
میزان مخاطب، کمیت و کیفیت رویداد ورزشی با درنظر گرفتن نوع رشته، تعداد مسابقات و سطح رویداد شاخصه هایی است که سهم هر رشته ورزشی را از بودجه تعیین شده برای حق پخش تلویزیونی مشخص می کند. بر طبق بخشنامه پیشنهادی، این سهم بندی ها باید حداکثر تا پایان شهریور هر سال توسط کارگروه مشترک تعیین شود و وزارت ورزش موظف به تقسیم آنست.

نکته قابل تامل، زمان بندی عجیبی است که در بخشنامه پیشنهادی برای فدراسیون ها درنظر گرفته شده است. این بخشنامه می گوید “هر یک از فدراسیون ها جهت بهره مندی از درآمدهای ناشی از حق پخش، وظیفه دارند تا پایان فروردین هر سال تقویم مصوب داخلی برگزاری مسابقات ورزشی هر سال را به کارگروه مشترک ارسال نماید.” چنین شرطی در حالی برای فدراسیون ها گذاشته شده که برای ورزشی مانند فوتبال، فروردین ماه زمان مناسبی به حساب نمی آید چونکه هنوز فصل جاری مسابقاتش به انتها نرسیده است.
سهم هر باشگاه از حق پخش تلویزیونی
ماده (۷) بخشنامه پیشنهادی حق پخش تعیین نحوه تقسیم درآمدهای کسب شده از حق پخش تلویزیونی را بر عهده فدراسیون ها گذشته است. در همین جهت هر فدراسیون باید ضوابط تقسیم بندی درآمدهای حق پخش را در مجمع عمومی خود به تصویب برساند. همین طور فدراسیون های ورزشی موظف شده اند که در آخر هر سال مالی، گزارشی از نحوه تقسیم درآمدهای ناشی از حق پخش را در اختیار کارگروه مشترک قرار دهند.
کیفیت پخش مسابقات افزایش پیدا می کند؟
صداوسیما در ماده (۱۱) بخشنامه پیشنهادی مکلف شده که بعد از دریافت مجوز حق پخش، مسابقات را با بهترین کیفیت صوتی و تصویری ممکن بر طبق استانداردهای خود پخش کند. این بخش هم یکی از موارد ابهام آمیز بخشنامه پیشنهادی حق پخش تلویزیونی است چونکه شاخص معینی برای کیفیت پخش درنظر گرفته نشده و این امکان برای صداوسیما فراهم شده که مسابقات را باکیفیت دلخواهش پخش کند.
صداوسیما یا ورزش؛ بخشنامه پیشنهادی حق پخش به سود کیست؟
آن طور که از بخشنامه پیشنهادی حق پخش برمی آید، این بخشنامه به صورت قابل توجهی به سود صداوسیما نوشته شده است. موارد مشخصی هم برای اثبات این مساله در بخشنامه وجود دارد.

یکی این که صداوسیما با حفظ ۱۰۰ درصدی درآمدهای ناشی از پخش مسابقات ورزشی، پرداخت حق پخش تلویزیونی را به اختصاص اعتبار در بودجه عمومی منوط کرده است. یعنی در شرایطی که دولت برای تنظیم بودجه با تنگناهای مختلفی رو به رو است، باید بار تامین حق پخش تلویزیونی را هم تحمل کند.
اساسا این مساله موجب می شود که باردیگر مبلغ ناچیزی به عنوان حق پخش به ورزش برسد و باز هم دردی از آن دوا نشود. پس آیا بهتر نیست که راهی برای شفاف سازی درآمدهای گوناگون حاصل از پخش مسابقات ورزشی درنظر گرفته شود تا هم شفافیت بیشتر شود، هم برآورد تعداد مخاطبان هر رشته ورزشی دقیق تر شود، هم ورزش از حق پخش به مبلغ قابل توجه تری برسد و از تمامی مهمتر، بار حق پخش تلویزیونی از روی دوش مردم (بودجه عمومی) برداشته شود؟
البته نباید شفافیت را فقط برای صداوسیما درنظر گرفت، بلکه وزارت ورزش و فدراسیون ها هم باید دراین خصوص شفاف عمل کنند تا مشخص شود که درآمد حاصل از حق پخش تلویزیونی چطور و چقدر تقسیم بندی شده تا اتفاقی که این سال ها با نبود شفافیت در مورد تبلیغات محیطی لیگ برتر فوتبال رقم خورده، تکرار نشود.

مورد دومی که کفه ترازوی حق پخش تلویزیونی را به سوی صداوسیما سنگین تر می کند، نبود نظارت بر کیفیت پخش مسابقات است. بعد از آنجا که کیفیت پخش مسابقات بر طبق استانداردهای خود صداوسیماست، این سازمان می تواند پخش مسابقات را با هر کیفیتی به عنوان استاندارد مورد تاییدش عنوان کند.
تصویب بخشنامه پیشنهادی حق پخش در چه مرحله ای است؟
آیین نامه پیشنهادی در تاریخ ۲۱ شهریور از طرف پیمان جبلی، رییس سازمان صداوسیما برای تصویب در هیأت وزیران به محمدرضا عارف، معاون اول رییس جمهور ارسال شده اما از آن تاریخ هنوز تاییدیه هیأت وزیران را نگرفته و مخالفانی دارد. با این اوصاف باید دید در نهایت ماجرای حق پخش که ورزش ایران سال هاست با آن درگیر است به کجا می رسد و در نهایت زور صداوسیما می چربد یا ورزش؟

منبع: abnamakar.ir