به گزارش آبنما کار، اصفهان رئیس سابق اداره شهرسازی و معاونت فنی شهرداری اصفهان اظهار داشت: تبدیل کارخانه ریسباف به موزه، بهانه خوبی برای تخریب نشدن این بناست، البته باید به آن تأسیساتی اضافه کرد و پیشنهاد من اینست که در مورد ساختمان های موجود مطالعه صورت گیرد و حتی برای حفظ این ساختمان ها از مشاور کمک گرفته شود.
سلیمان ساسون در گفتگو با ایسنا با اشاره به اینکه شهر اصفهان با عنایت به موقعیت و توریستی بودنش به طورجدی به یک موزه بزرگ نیاز دارد، تغییر کاربری کارخانه ریسباف به موزه توسط شهرداری اصفهان و یا هر نهاد متولی دیگر را اقدامی مفید دانست و اظهار نمود: با این اقدام از تخریب کارخانه ریسباف جلوگیری شده و از این ساختمانِ با ارزش به صورت بهینه استفاده خواهد شد. هم اکنون در بیشتر خانه های اصفهان، اشیاء، مدارک و اسنادی وجود دارد که ارزشمندند و لازم است که در موزه قرار بگیرند، اگر این گنجینه جمع آوری شود میتوان موزه پرباری در کارخانه ریسباف تدارک دید.
این هنرمند و معمار اصفهانی ضمن اشاره به این که باید هدف از برگزاری این موزه و انتخاب نوع آثار را مشخص کرد، اضافه کرد: میتوان قسمتی را برای آثار جدید و بخشی هم برای آثار قدیمی در موزه تعریف کرد و حتی در یک بخش آثار هنرمندان روز عرضه شود.
او به خاطره ای از دوران دانشجویی خود هم اشاره کرد: زمانی که دانشجو بودم برای رساله فوق لیسانسم طراحی یک موزه در اصفهان را موردمطالعه قرار دادم، دکتر میرزاده در آن زمان بعنوان استاد ناظر از من پرسید که چرا یکی از ساختمان های قدیمی اصفهان در راسته بازار و یا تیمچه ها را در نظر نگرفته ام و من پاسخ دادم که دوست دارم یک کار نو با یک معماری جدید انجام بدهم.
ساسون با اشاره به اینکه موزه لوور هم یک کاخ قدیمی است که با نورپردازی ها و تغییرات بسیار به موزه تبدیل گشته است، به این نکته اشاره نمود که بنای تاریخی ریسباف باید حفظ شود. او افزود: من دراین باره یک تجربه تلخ هم دارم؛ تا وقتی که رئیس اداره شهرسازی شهرداری اصفهان بودم، یعنی تا سال ۵۴ اجازه ندادم کارخانه زاینده رود تخریب شود و فقط مدتی تعطیل بود، اما بعداً آنرا به مزایده گذاشتند، ولی افرادی هم که کارخانه زاینده رود را در مزایده خریده بودند مجبور به خروج از شهرداری شدند و شهردار هم از من حمایت کرد. من بعنوان رئیس اداره شهرسازی با تفکیک کارخانه موافقت نکردم، اما بعداً مجبور به استعفا از شهرداری شدم و پس از من، کارخانه زاینده رودتخریب و به محله ای مسکونی تبدیل شد، البته این کارخانه تا اوایل دهه ۶۰ مشغول به کار بود.
جلوگیری از تخریب ریسباف با تبدیل آن به موزه
این استاد معمار که طراحی خیلی از پارک های حاشیه زاینده رود ازجمله پارک ساحلی زاینده رود، پارک آیینه خانه و پارک سعدی ازجمله اقدامات اوست، تبدیل کارخانه ریسباف به موزه را فرصت خوبی دانست و اظهار نمود: این اقدام، بهانه خوبی است که کارخانه ریسباف تخریب نشود و چه بهتر که به موزه تبدیل گردد. این ساختمان، موقعیت و فضای خوبی دارد البته باید به آن تأسیساتی اضافه کرد. پیشنهاد من اینست که در مورد ساختمان های موجود مطالعه صورت گیرد، حتی برای حفظ این ساختمان ها از مشاور کمک گرفته شود. نکته مهم اینست که حتما باید در این مورد مطالعه کرد که چه قسمت هایی به آن اضافه شود تا به یک موزه کامل تبدیل گردد.
ساسون با تاکید بر اضافه کردن بخش های مختلف به موزه ریسباف اظهار داشت: این موزه می تواند محلی برای عرضه انواع هنرهای با ارزش قدیمی، عتیقه جات، هنرهای تجسمی، آثار هنرمندان گذشته و امروز، صنایع دستی گذشته و… باشد و حتی کارهای باارزشی که بعداً تولیدشده است در آن عرضه شود. بخش های دیگر آن هم می تواند شامل قسمت هایی از هنر اصفهان و یا حتی شهرهای دیگر ایران و جهان باشد و برای منسوجات، نمونه هایی از پارچه های زربافت از زمان صفویه و پیش از صفویه در آن عرضه شود.
او خاطرنشان کرد: نکته مهم در مورد سالن های موزه هم اینست که باید ارتباط و اتصال منطقی در فضا برقرار شود تا بازدیدکننده از یک در واردشده و از مسیر دیگر بیرون برود و تمام قسمت ها را هم دیده باشد. برای مثال وقتی به موزه هنرهای معاصر تهران وارد می شوید ناخودآگاه بازدید را از مسیری که معمار تعیین کرده را ادامه می دهید؛ ازاین رو نباید راه های ارتباطی در موزه آینده ریسباف قطع شود.
این هنرمند با تاکید بر کوشش برای زنده نگه داشتن فضای موزه، بیان نمود: موزه ها می توانند محل و عرضه خوبی برای هنرجو و دانشجویان باشند و محیطی برای پژوهش و تحقیق علمی به وجود آورند، در واقع موزه باید زنده باشد. در این رابطه میتوان از موزه های بزرگ دنیا بازدید کرد و با مدیران آنها مصاحبه داشت و به این پرسش ها پاسخ داد که چه فضاهایی نیاز است؟ مدیریت باید به چه شکل اتفاق بیفتد و چگونه باید از تجربیات مدیران استفاده کرد؟ من فکر می کنم در موزه آینده ریسباف به غیراز هنرهای تجسمی، نقاشی، گرافیک، خط، هنرهای جدید و یا آثار گذشتگان که در حفاری های اصفهان و نقاط دیگر ایران به دست آمده باید به معرض نمایش گذاشته شود.
