آبنما کار: ساقه خشک بهار عنوان یکی از تازه ترین مجموعه های انتشار یافته است که با گردآوری زنده یاد فرامرز پایور بر طبق ردیف مرحوم عبدالله دوامی با نوازندگی سیاوش ایمانی پیش روی مخاطبان قرار گرفت.

به گزارش آبنما کار به نقل از مهر، «ساقه خشک بهار» عنوان یکی از تازه ترین آلبوم های انتشار یافته در فرایند عرضه محصولات موسیقایی است که اخیرا در دسترس مخاطبان قرار گرفته است.
این آلبوم که سومین مجموعه از آلبوم های «ساقه خشک بهار» است، برپایه ردیف های مرحوم عبدالله دوامی موسیقیدان و پژوهشگر برجسته موسیقی ایرانی با گردآوری زنده یاد فرامرز پایور، نوازنده سنتور، پژوهشگر و موسیقیدان شناخته شده کشورمان و نوازندگی تار سیاوش ایمانی به علاقه مندان موسیقی ایرانی عرضه شده است.
در توضیحات تکمیلی این آلبوم که توسط نشر ماهور به شنوندگان اراده شده آمده است:
این مجموعه در چارچوب دو سی دی انتشار یافته است و شامل آواز دشتی، دستگاه نوا، آواز بیات اصفهان، دستگاه راست پنجگاه، دستگاه سه گاه و دستگاه شور است.
هدف از انتخاب این کارگان، جدای اهمیت و غنای موسیقایی اش، نبود نمونه اجرایی-منتشر شده- برای ساز تار بود. ترجمه این ردیف- برپایه کتاب ردیف آوازی و تصنیف های قدیمی به روایت استاد عبدالله دوامی، گردآوری استاد فرامرز پایور- به زبان تار به مثابه تجربه ای چالش برانگیز بود.
بازاجرایی یک متن مقرر از پیش موجود موسیقایی (در این جا ردیف) این امکان را فراهم می آورد تا مجری با واکاوی اثری برجسته، فارغ از ساختار، به زیبایی شناسی متن توجه نماید و حاصل را به چیزی از جنس هنر تبدیل کند. در این راه حتی امکان دارد تحولی در کارگانِ اجرایی سازِ تخصصی شکل بگیرد.
عبدالله دوامی همچون هنرمندان برجسته موسیقی ایرانی است که طی دوران فعالیتش در زمینه موسیقی نزد استادان آقا میرزاحسینقلی، حسین خان کمانچه کش، درویش خان، ملک الذاکرین و آقا میرزا عبدالله به فراگیری موسیقی پرداخت. او مانند خیلی از هنرمندان قدیمی، اهل معنویت و خلوص و سادگی بود و با هنرش می زیست.
دوامی قبل از انقلاب مشروطیت به منظور شناساندن موسیقی اصیل و سنتی ایران و برای حفظ، حراست و اشاعه آن تصمیم گرفت که به اتفاق اقبال السلطان، باقرخان و مشیر همایون شهردار و عده ای دیگر و برای ضبط برخی آثار به برلین بروند اما به واسطه جنگ جهانی اول وقفه ای در این مسافرت هنری پیش آمد که به اجبار به جای برلین به تفلیس و قفقاز رفتند و تصمیم خویش را آنجا عملی کردند.

دوامی ردیف دان و خواننده نامدار آواز مدت هفت سال در اداره پست کار کرد و بعد از این مدت به وزارت دارایی منتقل و تا پایان دوران بازنشستگی در این وزارت خانه مشغول به کار شد. وی از فروردین ۱۳۳۴ خورشیدی همکاری خویش را با سازمان رادیو و تلویزیون وقت و مرکز حفظ و اشاعه موسیقی سنتی ایران آغاز کرد که به واسطه کهولت سن، شاگردان را در منزل تعلیم می داد. این هنرمند همینطور ضو هیات موسیقیدانان سنتی و همینطور مدرّس آواز در هنرستان ملی موسیقی بود.
از دوامی بعنوان لوح محفوظ ردیف های آوازی و سازی و قطعه های اصیل قدیمی یاد می کنند که یک عمر هر چه می دانست، بی دریغ به هنر آموزان جوان آموخت. از او مجموعه تصانیف قدیمی (بیش از ۱۸۶ تصنیف) با آوانگاری و نت نویسی فرامرز پایور منتشر گردید. این هنرمند ردیف آوازی دوامی را هم نت نویسی کرد.
این هنرمند فقید موسیقی ایرانی با تدریس در هنرستان آزاد موسیقی ملی و مکتب صبا و هم تدریس خصوصی در خانه اش تا بازپسین سالهای عمر در راه آموزش کوشا و مصمم بود و ابوالحسن خان صبا، فرامرز پایور، محمود کریمی، نصرالله ناصح پور، محمدرضا شجریان، محمدرضا لطفی، ناصر فرهنگ فر، حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان، داریوش طلایی، مجید کیانی، محمد حیدری، فاطمه واعظی (پریسا)، فاخره صبا، تورج کیارس، کریم صالح عظیمی، شاپور حاتمی، نورعلی خان برومند، شهرام ناظری، سیما بینا و رامبد صدیف تنها بخشی از شاگردان او را می سازند.

دوامی با حفظ و نگاه داشت، مجموعه ردیف آوازی ایران و آموزش آن به هنرجویان از نابودی بخش مهمی از دانسته ها و تجربیات کهن جلوگیری کرد و بزرگ ترین کوشش خویش را در راه انتقال سالم آن به آیندگان به کار بست.
وی خواننده و نوازنده ای توانا بود که سبکی مختص خود داشت و به جرات میتوان اظهار داشت که شیوه آوازخوانی بیشتر خوانندگان موسیقی ردیف-دستگاهی ایران وام دار اوست.

منبع: آبنما کار