آبنما کار: آذربایجان شرقی میرعلیرضا حسینی، متولد سال 1362 اهل تبریز است که از دهه 80 آغاز به کار در حوزه خوشنویسی کرده و امروز به مهارتی دست یافته که با ذره بین می توان هنرش را دید.
حسینی در حوزه خط خوشنویسی، خط غبار، نقاشی خط فعالیت نموده و آثار زیبایی را ترسیم کرده است.
این هنرمند خوشنویس در گفت و گو با ایسنا، با گذری بر تاریخچه فعالیت هایش، اظهار داشت: از سال ۸۰ وارد انجمن خوشنویسان شدم. پیش از آن هم با تشویق های خواهرم، خط می نوشتم و از روی خط های وی با خودکار تمرین می کردم.
وی ادامه داد: سپس با راهنمایی خانواده ام ابتدا به محضر استاد زنوزی رفتم و ایشان، من را به انجمن خوشنویسان فرستاد. از همان روزهای اول تا رسیدن به درجه فوق ممتازی در کلاس های استاد زنوزی شرکت کردم. در این راه از خط های استاد میرعماد نیز بهره مند شدم.
وی افزود: خوشحال هستم که توانستم در محضر اساتیدی چون میرحسین زنوزی، غلامحسین طریحی( که اطلاعات عمومی خوشنویسی بالایی داشت و موجب پیشرفتم شد)، یونس نصیری (رئیس انجمن خوشنویسان تبریز)، علی صدرپور، شهرام فرشباف، مسعود رعنایی و… خط بیاموزم و از حضورشان کسب فیض کنم و به موفقیت امروزم برسم.
حسینی اظهار داشت: از استاد زنوزی درخواست می کردم و بسیار مشتاق بودم تا به زمینه غبارنویسی هم وارد شوم. غبارنویسی، کوچکترین خط در خوشنویسی است و به قدری ریز است که نمی توان با چشم بدون مسلح دید و باید از ذره بین استفاده گردد. تا سال ۹۵ اگرچه بسیار علاقه داشتم اما استاد هیچ نوع اجازه ای برای ورود به این عرصه را نمی داد اما وقتی درجه فوق ممتازی را گرفتم، اجازه نوشتن خط غبار را نیز دریافت کردم.

وی ادامه داد: تخصص من کتابت نویسی بود و قلمی که استفاده می کردم هم قطر یک میلیمتر داشت. ورود به این عرصه موجب شد تا به آرامی، قلمم را کوتاهتر کنم و با قلم های بسیاری خط نوشتم اما امروز به مرحله ای رسیده ام که کسی توانایی انجام آنرا ندارد و کسی تابحال نتوانسته که به این حد از ریزی قلم برسد.
وی افزود: اندازه قلم به حد نوک سوزن است. مرکب برداری از این نوع قلم خیلی مشکل است و از زمان شروع خط غبار تا به امروز نزدیک به ۱۵ بار قلمم را شکسته ام تا بتوانم به مهارت امروز برسم.

این هنرمند خوشنویس با اشاره به برگزاری هشت نمایشگاه انفرادی و عرضه آثار خوشنویسی خود به مردم، اظهار داشت: در مراسمات مختلف فرهنگی که شرکت می کردم، بجای نوشتن خط خوشنویسی معمولی، غبار نویسی می کردم و معتقد بودم که باید کاری متفاوت از باقی هنرمندان انجام دهم.
وی اظهار داشت: وقتی به نمایشگاه ها می رفتم، می دیدم که خط همه در یک فرم است. این امر موجب شد تا وارد غبارنویسی شوم و حتی یک کتاب ۶۴۷ صفحه ای با قلم نیم میلیمتر غبار نیز نوشته ام اما در جایی چاپ نکرده ام.

وی افزود: نوشتن این کتاب، حدود یک سال طول کشیده و گزیده ای از اشعار حافظ است. باتوجه به اینکه هزینه های چاپ کتاب بالا است متاسفانه نتوانستم تا به امروز کتابم را به چاپ برسانم.
حسینی با اشاره به مهارتی که در حیطه نوشتن با قلم دست یافته است، اظهار داشت: مهارتی دارم که اغلب خوشنویسان با آن مشکل دست و پنجه نرم می کنند. بطور معمول می گویند که باید هنگام نوشتن، ۱۰ قلم با یک اندازه کنار دست هنرمند باشد تا وقتی قلم خراب شد بتوانند آنرا عوض کنند اما من معتقد هستم که نیاز به این امر نیست و می توان با یک قلم نیز خط نوشت. حتی من کل کتابم را با یک قلم نوشته ام و پس از صفحه ۳۰۰ تنها یک دفعه آنرا تراشیده ام.
وی درباب محل فعالیت خود به عنوان هنرمند، اظهار داشت: در محل مخصوصی کار نمی کنم و فقط بصورت ساعتی با تعدادی آموزشگاه صحبت کرده ام تا برای علاقه مندان، خوشنویسی بیاموزم.
وی درباب ثبت خط غباری که بنا به قول خود، ریزترین خط خوشنویسی نوشته شده است، اظهار داشت: افراد بسیاری خط غبار نوشته اند و اساتید مطرحی در این زمینه صاحب قلم هستند اما کسی به اندازه نوشتن من ریز ننوشته است. تا به امروز نیز این قطر از نوشتن با قلم را در جایی ثبت نکرده ام اما به همین زودی ها اقدام خواهم کرد.
این هنرمند درباب چالش های زندگی هنری خود نیز اشاره کرد: با اهمیت ترین مشکلی که در این خصوص داشتم، مشکلات مالی بوده و به خاطر وضعیت مالی ام نیز مدتی را از هنر دور شدم اما چون خط نوشتن با خونم درآمیخته بود، باز هم به خوشنویسی بازگشتم.
وی درباب برنامه های آتی خود نیز اظهار داشت: می خواهم در تهران نمایشگاهی برای عرضه آثار خط غبار برگزار کنم ولی این امر نیز هزینه بالایی دارد و نمی دانم که چه کار کنم.

نقاشی خط